150 yıllık demokrasi kültürü olan ülkemize böyle bir demokrasi notu yakışmamaktadır. Demokrasiden uzaklaşmanın siyasî hayattan sosyal hayata; ilimden eğitime birçok sahaya olumsuz tesiri vardır. Siyasi havanın sebep olduğu bu olumsuz tesirler çerçevesinde toplumumuza bir göz attığımızda, bilhassa gençlerde, ciddî bir duyarsızlık, himmetsizlik ve boş vermişlik hâli görülmektedir. Bu gibi haller sahip olunan maddî manevî değerlere sahip çıkmaya engel olduğu için birçok insan başka ülkelerin vatandaşlığına kaçma arayışına girmiştir...

Ülkeyi yöneten mekanizma siyaset mekanizması olduğu için demokrasiden uzaklaşma denildiğinde akla ilk olarak siyaset kurumu gelir. Çünkü bu yanlışı yapan da düzeltecek olan da siyaset kurumudur.

Öncelikle siyaseti oluşturan partilerin içyapılarının, yönetim yapılarının demokratik olup olmadığı önem arz etmektedir. Fakat ülkemizdeki partilerin tamamında demokrat olmakla alâkalı birtakım arızalar tesbit etmek mümkündür. Bunu çözmenin yolu, mevcut partilerin iç yapılarında adaletin sağlanması, karar mekanizmalarının demokratik şekilde oluşturulması ve işletilmesi ve kurulan sisteme sadık kalınması, ayrıca parti içinde demokratik ülkelerde esas alınan evrensel demokrasi kurallarının, anayasamızın ve siyasî partiler kanununun düzgün bir şekilde uygulanmasından geçmektedir.

Mevcut partilerden herhangi birinin genel başkanına Türkiye’deki partilerin demokratlığı konusunda soru sorsak şüphesiz her biri en demokrat uygulamaların kendi partilerinde olduğunu, diğer partilerin ise antidemokratik yapıda olduklarını söyler. Acaba gerçekten öyle mi?

Biz bu kısmî demokrasi analizinin sadece objektif olarak yapılabileceğine inanıyoruz. Seçim zamanları, bilhassa mahallî seçimlerde, bunu rahatça gözlemleyebiliriz. Soralım meselâ; hangi parti kaç adayını demokratik bir yarış ile tesbit etmiştir? Partilerin adaylarını genel başkan kararıyla atamalarının demokrasideki yeri nedir?

Bu sorulara alınacak cevaplar pek sağlıklı olmadığı için mevcut partiler sistemi içerisinde, seçimlerde aday olmak isteyen bir aday adayı, partilerde öngörülebilir bir seçim sistemi bulamaz. Aday olmak için bir sonraki seçime kadar genel başkana yakın olma çabasından başka bir yol yoktur.

Her sahada liyakat ve gayret esaslı bir aday tesbiti yerine “bana göre bu iyidir” düşüncesiyle aday tesbitlerinin yapıldığı bir siyasî sistemin neticesi, siyaset yapanlarda siyasî cesaret, kişilik, bağımsız düşünce ve davranış yerine; kime köle olunması gerektiği noktasında kurnazca arayışların içine girilmesi olacaktır.

Eğer demokrasi notumuzu düzeltmek istiyorsak evvelâ temeldeki eksiklikleri gidermeye başlamalıyız...