Lübnan’ın İsrail tarafından işgalinin ilk günlerinde, Guardian, Observer ve Times gibi Batılı gazetede makaleleri yayınlanan ve Nasıra’da muhabir olarak çalışan İngiliz gazeteci Jonathan Cook, Znet’te bir konuyu gündeme getirmişti. BBC muhabiri, Lübnan’daki direnişçilerin İsrail’e attığı füzeleri anlatırken “Büyük çoğunluğu Hıristiyan olan Nasıra ateş altında” diyerek İsrail’den dünyaya haber geçiyordu. Bilindiği gibi Nasıra, Hz. İsa’nın doğduğu şehir. Cook “Halbuki, roketler Nasıra’ya düşmediği gibi, Nasıra’nın büyük çoğunluğu da Müslüman” diyor.
Cook, BBC gibi meşhur ve güya tarafsız bir haber kurumunun bu kadar taraflı ve yalan haberine şaşırıyor ve maksadın açık olduğunu ifade ediyor. Ona göre maksat: “İşte Müslümanlar bu: Yahudileri de, Hıristiyanları da en mukaddes şehirleriyle birlikte yok etmek isteyen fanatikler.” İsrail ise güya Hıristiyanları ve Hz. İsa’nın doğduğu şehri koruyan bir devlet. Cook, hadiseyi “Lübnan, İsrail ateşine ilâveten bir de medya ateşi altında” diyerek yorumluyor.
Bu gün Cook gibi kişiler Batı’da muhalif ve aykırı gazeteciler olarak biliniyor ve sayıları çok az. Hakikatı söyleyen ve yazan, zulme karşı duran ve bu tür yorumları da hiçbir zaman büyük gazetelerde çıkmayan nadir kişilerden birkaçı. Duruşlarıyla ve tarafsızlıklarıyla okyanusta birer damla.
BBC televizyon kanalları ve radyoları devlet desteği ve kısmen de Müslüman ülkelerin turizm reklamlarıyla ayakta duran dev bir yayın kuruluşu. Muhabir ağı ve yayın gücü ile bütün dünyayı kuşatmış, bir çok yayın organına da haber kaynağı olan ve sokaktaki insandan devlet başkanlarına kadar her kesimi etkileyen ve kamuoyu oluşturan bir kuruluş.
Cook’un dikkat çektiği hadise aslında sadece küçük bir misâl. Buna benzer ustalıkla hazırlanmış, propaganda amaçlı binlerce yalan ve yönlendirici haber ortalıkta dolaşıyor, halk ile birlikte yönetici pozisyonunda olan birçok kişi bunlara göre karar veriyor.
Aslında medya ya da basın ve yayın, İslâm dünyasının en az Filistin ve Lübnan kadar kanayan bir yarası. En az yüz yıldır, İslâm dünyasında ciddî bir basın ve yayın faaliyeti olmadığı için İslâm dünyası parça parça oldu, nice İsrailler kuruldu, kimsenin ruhu bile duymadı, yabancı kaynaklı medyanın çıkarttığı fitne ile kardeş kavgaları devam etti.
Biz birkaç asırdır hep, Batıdaki gibi büyük sanayi kuruluşlarımız, dev deniz ve hava filolarımız olmayışından şikâyet eder dururuz ve düşülen durumun ana sebebi olarak bunları görürüz. Halbuki Batının bunları tamamlayan ve gerçekte de alt yapısı olan, devamlılığını sağlayan ve tesirini azamî seviyeye çıkaran dünya çapında dev eğitim müesseseleri ve medya kuruluşları var. Bunlar sayesinde birlik ve beraberliklerini muhafaza ediyorlar, bunlar sayesinde rasyonel hareket ediyorlar ve sonuç alıcı, uygulanabilir fikirler üretiyorlar. Yine bunlarla diktatörlükleri, şahsî ve dar fikir ve görüşleri yıkıp kendileri için demokrasiyi ve toplum menfaatlerini öne çıkarıyorlar. Ve işin fena tarafı da şerde ittifakı, Müslümanlar arasında da ihtilâfı, bölünmeyi ve parçalanmayı sağlıyorlar. Kendilerindeki uygulamanın aksine İslâm dünyasında ve üçüncü dünya ülkelerinde diktatörleri ve ülkesini Batıya peşkeş çeken sefih kimseleri medya sayesinde işbaşına getiriyorlar ve ayakta tutuyorlar.
Bugün düşmana karşı dev deniz ve hava filolarını tesis etmek çok kolay olmayabilir. Hatta vaktiyle komşumuzun ithal olarak kurduğu en modern ordunun neredeyse bir gecede çöktüğünü de gördükten sonra devamlılığı ve başarı ihtimali daha da zor. Ancak bütün bunların alt yapısını oluşturacak, içerde birlik ve beraberliği sağlayacak, haksızlığı ve zulmü dünyaya doğru ve eksiksiz bir şekilde anlatacak ve insanlığı ikaz edecek milletler arası basın ve yayın kuruluşları oluşturmak her zaman mümkün ve sanıldığından daha kolay. Faydası ise dev filolardan daha fazla olacağı kesin.
İlginçtir, eğlence, sefahat, israf, şan ve şöhrete geldiğinde son teknolojiyi kullananlar, konu bu sahaya geldiğinde müthiş bir şekilde tutucu oluyorlar, eski çağlara ve iptidâî şartlara dönüyorlar, Müslümanları eski zaman köşelerine hapsediyorlar.
Sebepleri çok, ama İslâm dünyasında medyanın ehemmiyeti yüz bu kadar sene geçmesine rağmen hâlâ anlaşılamadı. Halbuki İslâm tebliğde de, hakkın ve hakikatin anlatılmasında da ilk yıllardan itibaren, en yeni ve en iyi metotları kullanmıştır, habere ehemmiyet vererek doğruluğunun tahkik edilmesini çok önemli görmüştür. Kur’ân-ı Kerim Muallakat-ı Seb’a’yı indirecek belâgat ve fesahatte hakkı ve hakikatı tebliğ etmiştir. Peygamberimiz (asm) tebliğ için zamanın en güzel ve en etkili metotlarını kullanmıştır ve hayatı bunun misâlleri ile doludur.
12.08.2006
E-Posta:
[email protected]
|
