Click Here!
      "Gerçekten" haber verir 25 Ocak 2007

Eski tarihli sayılar

Görüş, teklif ve
eleştirilerinizi
[email protected]
adresine bekliyoruz.
 

Ali FERŞADOĞLU

Yaratılışımızın asıl gayesine yoğunlaşmalıyız?



Kullandığımız elektrikli ev âletleri, elektronik cihaz ve otomobilleri düşününüz. Her birisinin bir ya da birkaç gayesi vardır. En basit varlıkların bile bir vazifesi varken, en güzel, tam kıvamında ve kâinatın muhteşem bir minyatürü şeklinde yaratılıp, ahsen-i takvim sûretinde dizayn edilen; ruh/duygu, his ve binlerce latifelerle donatılan insan başıboş olabilir mi?

Okula, yetiştirme kursuna veya dershaneye giden birisini düşününüz. Onun görevi, okulu, kursu ve dershanesine yoğunlaşmak; diploma ve sertifikasını almaktır. Görevi, işi ve sanatıyla ilgelenmeyip, oyunda, oynaşta olan öğrencinin sonu elbette hüsrandır.

Yaratılışımız ve dünyaya gönderilişimizin ana gayesi, dünyaya yerleşmek ve sonsuza dek burada yaşamak olmadığını, ruh/duygu ve maddî yapımızın dizaynı da göstermektedir. Vazifemiz; aklını kullanmak, araştırmak, tefekkür etmek ve yüce Yaratıcıyı bulmaktır.

İnsanın en büyük özelliği, akıl, kalp ve vicdan gibi ulvî duygular taşımasıdır. Akıl ölçme-değerlendirme, kalp iman etme/tapınma (en ilkel insanlarda da bu duygu vardır) ve sevme, vicdanen gerçeği teslim edip teşekkür etme potansiyelinde yaratılıp dizayn edilmiştir. Şu halde, insanın dünyaya gönderilmesinin asıl gayesi Yaratıcısını tanımak, Ona iman ile verdiği sayısız nimetlere karşı ibadetle teşekkür etmek olduğu anlaşılmaz mı?

Hiç şüphesiz, kâinatın ve metafizik boyutların derinliklerindeki sırları açıklayan İslâmın öngördüğü, tavsiye ettiği imân basit bir “İnandım” sözünden ibâret değil. Doğmatik, statik bir inanç hiç değil.

Mü’min, tahkikî imânı (inceleyip araştırarak) elde etmek zorunda. Çünkü Kur’ân, “Ey imân edenler! Allah’a, Resûlüne, Resûlü üzerine indirdiği kitaba ve daha önce indirdiği kitaplara hakkıyla imân edin.”1 “İmânlarını bir kat daha artırsınlar diye mü’minlerin kalplerine güven indiren O’dur”2 diyerek kesin bilgi ve ilimle tahkikî imânı emreder ve tekrarlar.

Yukarıda meâllerini verdiğimiz âyetlerin vurgulamak istediği, özellikle şu husus değil mi: İmân yoksa, imâna girmeli; imân zayıf ise imânı güçlendirmeli; imânı taklidî ise, imânını tahkikî yapmalı; imânı tahkikî ise, imânını genişletmeli; imânı geniş ise, bütün gerçek olgunluğun, mükemmelliğin sebebi ve temeli olan mârifetullâhta (Allah’ı tüm isim ve sıfatlarının tecellileriyle bilerek) yükselmeli ve ufkumuzda parlak mmanzaralar açmalı.3

Zaten, mü’min; kesin (yakîn) bilginin delillerine dayanarak akıl, kalb ve vicdânıyla imân dairesine girer. Başka dinlerin bâzı ferdleri gibi ruhbanları taklit için bürhanı bırakmaz.4 Zaten İslâmın öngördüğü imân önce, “Kabul ettim, inandım” sözüyle çekirdek gibi kalb tarlasına ekilir; akıl-zekâ, zihin merhaleleri, kalb, vicdan ve sâir hislerin de devreye girmesiyle kâinatı kaplayacak çapta dallanıp budaklanır. Dolayısıyla, gelenek-görenek, önkabul, şartlanmışlık engellerini aşarak, taklidî imandan tahkikî imana iman ulaşmalı!

İman esaslarını araştırarak, inceleyerek kabul etmek başka bir şey, Müslüman olmak, teslim olmak başka şeydir. Dolayısıyla dilde, ağızda, sözde dolaşan imanı, Kur’ân’ın tanımladığı şekilde kalbe indirmeliyiz: “Bedeviler dedi ki: ‘İmân ettik.’ De ki: ‘Siz imân etmediniz, ancak İslâm, teslim olduk’ deyin. İmân kalblerinize henüz girmiş değildir”5 âyeti de, İslâmiyeti kabul etme, teslim olma ile imânın farklı olduğunu belirtir.

Öte yandan, kabul etmek ayrıdır, inanmamak ayrıdır, inkâr etmek büsbütün ayrıdır. İnkârın da dereceleri vardır: İlgilenmemek tarzında bir inkâr ile, inkârını ispat etmeye çalışmak bambaşka şeylerdir. Aynı şekilde, ‘İnanıyorum’ demek ayrıdır. İnandığını ispat ve izah edebilmek, taklitten tahkîkîye çıkarıp genişletebilmek apayrıdır.

İnsanın dünyaya gönderilmesinin sebebi, ‘ibadet/iman’ olduğuna göre, huzur ve mutlulugunun teminatı da imandır. İmanın birinci rüknü de, Allah’a imandır. Müslüman, öncellikle iman şartlarına, özellikle Allah’ın varlığı ve birliğine aklî, mantıkî, ilmî ve kalbî delillere dayanarak imân etmeye kilitlenmeli, Onu isim ve sıfatlarının tecellîlerinin delilleriyle tanımalı.

Dipnotlar: 1- Nisâ, 136; 2- Fetih, 4.; 3- Sözler, s. 631.; 4- Tarihçe-i Hayat, s. 80.; 5- Hucurât, 14

25.01.2007

E-Posta: [email protected] [email protected]


 
Sayfa Başı  Yazıcıya uyarla  Arkadaşıma gönder  Geri


Önceki Yazıları

  (24.01.2007) - Yardım görmenin ve kurtuluşumuzun on dört formülü

  (23.01.2007) - Perişanlığımızın sebebi

  (18.01.2007) - Su görmeyen çamaşırlar temiz olur mu?

  (17.01.2007) - Kur'ân ispat eder ve ispatı emreder!

  (16.01.2007) - İlâhiyatçılar ispata nasıl karşı gelebilir?

  (14.01.2007) - İman şartlarını ispat gerekli mi, edilebilir mi?

  (13.01.2007) - İspat, enerji üretir ve ruhumuzu teskin eder

  (11.01.2007) - Zamanımız ispatı zarûrî kılıyor

  (10.01.2007) - Tebliğ ve irşadın metotları

  (09.01.2007) - Tebliğ ve irşatta ispat metodu

 

Bütün yazılar

YAZARLAR

  Abdil YILDIRIM

  Abdurrahman ŞEN

  Ali FERŞADOĞLU

  Ali OKTAY

  Cevat ÇAKIR

  Cevher İLHAN

  Davut ŞAHİN

  Faruk ÇAKIR

  Gökçe OK

  Habib FİDAN

  Hakan YALMAN

  Halil USLU

  Hasan GÜNEŞ

  Hasan YÜKSELTEN

  Hülya KARTAL

  Hüseyin EREN

  Hüseyin GÜLTEKİN

  Hüseyin YILMAZ

  Kazım GÜLEÇYÜZ

  M. Ali KAYA

  M. Latif SALİHOĞLU

  Mahmut NEDİM

  Mehmet KARA

  Meryem TORTUK

  Metin KARABAŞOĞLU

  Mikail YAPRAK

  Murat ÇETİN

  Murat ÇİFTKAYA

  Mustafa ÖZCAN

  Nejat EREN

  Nimetullah AKAY

  Raşit YÜCEL

  S. Bahaddin YAŞAR

  Saadet Bayri FİDAN

  Sami CEBECİ

  Sena DEMİR

  Serdar MURAT

  Süleyman KÖSMENE

  Vehbi HORASANLI

  Yasemin GÜLEÇYÜZ

  Yasemin Uçal ABDULLAH

  Yeni Asyadan Size

  Zafer AKGÜL

  Zeynep GÜVENÇ

  Ümit ŞİMŞEK

  İslam YAŞAR

  İsmail BERK

  Şaban DÖĞEN


 Son Dakika Haberleri
Kadın ve Aile Dergisi Çocuk Dergisi Gençlik Dergisi Fikir Dergisi
Ana Sayfa | Dünya | Haberler | Görüş | Lahika | Basından Seçmeler | Yazarlar
Copyright YeniAsya 2004