Su perisi, en büyük âşık, âlemin en yaralı kadını. Tanıdık bir yüz, herkesten biri ama hiç kimse. O, gizli kalan tarafımız, sakındığımız. Söyleyemediğimiz en gizli sırrımız.
Âşık olduğumuz, inkâr ettiğimiz, itiraftan korktuğumuz.
Züleyha…
En cesur halimizken en yitip gidenimiz.
Olmayanımız, görmeyenimiz, imkânsızımız… İçimizde inceden sızlayan, her sızıda bin “ah” çekişimiz. Yani vurgun yediğimiz, vurulurken ses vermeyenimiz.
Züleyha…
Hükümsüz duygularımız, kesip fırlattığımız yanımız.
Bekleyen, beklerken defalarca ölenimiz, en cesurumuz, en kadınımız, en yüreklimiz.
Büyüklüğünün tarifi olmayan bir yangında, kavrulanımız. Sabırsız olan, bekleyemeyen, en umutsuz anda en umutlu olanımız.
Züleyha…
Yetmiş deve mücevheri sevdiğini “gördüm” diyene, feda edenimiz. “Onu gördüm” diyen her dili, her gözü mukaddes sayanımız.
Aşkı uğruna dünyayı eliyle itip, bir defa bile dönüp bakmayanımız.
Onun bir defa yüreğine sapladığı bıçak, bize binlerce defa saplamak için emanet edenimiz.
Yani en kanayan yanımız.
Züleyha…
Dilinde tek isimle gezenimiz. O, aşktan utandırıp, “bir daha böyle sevilmez.” dedirtenimiz.
Zindanlarda çürüyenimiz, her gün, gün doğmadan batanımız. Yıldızların bakmaktan çekindiği en bakir tarafımız. Kimsenin bilmediği, tanımadığı yüzümüz; yüreğimizin hicap perdesi.
Sevmekten usanmış, çürümüş zerrelerimizin ab-ı hayatı.
Züleyha…
Baktığı her yüzde aynı cemali görenimiz. Kendimizden bile sakladığımıza gark olanımız.
Bütün servetini yoluna harcadığı, bir söze bir ömür bağışlayanımız..
Züleyha…
En cesurumuz, en yiğidimiz, en cüretkârımız. O aşkı ilk ve en son yaşayanımız.
Kolay mı?
Cihana değer bir güzele gönül vermek,
Kolay mı?
Bu kadar ağır yükü taşımak. Ve bütün şehir karşındayken, sahip çıkmak sevdaya,
O bizim bırakmak istemediğimiz halde, çöllerde bırakıp kaçtığımız.
Züleyha …
Sadaka yerine istenilen gülümsememiz.
Anlayamadığımız en çılgın yanımız. En acımasızımız, “sevdim” dediğinde her şeyi bitirenimiz. Onsuz sabah edemezken, zindanlara giren en zalim yanımız.
Hem çok sevdiğimiz, hem korktuğumuz. İmrendiğimiz, keşkeleri sırtına yüklediğimiz…
Severken arkasında olduğumuz, destek verdiğimiz..
Ama kavuşamayınca yerlere attığımız,
Yanaşmadığımız, sahip çıkmadığımız yanımız o.
Züleyha; bir daha asla yaşamayacak kadın yanımız.
13.11.2008
E-Posta:
[email protected]
|
