Bilim ve teknolojide meydana gelen büyük gelişmeler ve buna parelel olarak ortaya çıkan hızlı değişmeler, hayatın temposunu da yükseltmiş bulunuyor. İçinde bulunduğumuz bilgi çağına ayak uydurmak için insanlar az zamanda çok şey öğrenmek durumundadır. Artık insanların öğrenme için ayıracak fazla zamanları yoktur. Bir çok şeyi kısa sürede öğrenip bilgi bankası olan hafızamıza yerleştirmek zorundayız.

Bu zorunluluk sonucu, daha hızlı okuma ve daha çabuk öğrenme yöntemleri geliştirilmektedir. İnsan beyninin daha verimli kullanılması ve hafıza geliştirme teknikleri gibi yeni arayışlar devam etmektedir. Bu işi bir sektör haline getirenler, çeşitli kurslar ve seminerler düzenlemekte, hem para kazanmakta, hem de insanlara yardımcı olmaya çalışmaktadırlar. Fakat ne kadar yardımcı oldukları tartışmaya açıktır. 

Hızlı okuma ve çabuk öğrenme teknikleri dersi verilirken, okuyarak ezberleme yerine, anlatılan ve okunan konuları uygun şekillerle sembolize ederek aklın gözüne hitap etmekten ibarettir. Sonra bu sembolleri bir kaç defa tekrar ederek hafızaya çivilemektir. O sembol hatıra geldiğinde, mânâ da hatırlanmaktadır. Bundan 45 sene önce Sekizinci Söz’ü ilk defa okuduğumda, ben de kendimi o aslandan kaçan adam gibi altmış arşın derinliğindeki kuyunun duvarına tutunmuş vaziyette hissettim, dehşete kapıldım. Sonra temsiller hakikate tebdil edildikçe, içim rahatladı. Bu hikâye ile, imanın ne büyük bir nimet olduğunu o yaşlarda aklım, kalbim ve ruhum kabul etmişlerdi. 

Modern öğrenme teknikleri olarak takdim edilen ve üzerinden de para kazanılan bu eğitim usûllerinin daha iyisini, daha çabuk öğrenilecek ve daha kalıcı olacak şekilde, Risale-i Nur’un ders verdiğini düşündüm. Üstad Hazretleri, bundan yüz yıl önce gelecekte insanların okumak ve öğrenmek için fazla zamanlarının olmayacağını görmüş, kısa sürede çok şey öğrenmenin metod ve tekniklerini Risale-i Nur ile ders vermiştir. Bu sayede, eskiden yirmi sene medrese tahsili yaparak ancak öğrenilebilen en ağır konuları en cahil insanlar bir kaç ayda öğretmiştir. Dağlarda, bağlarda, tarlalarda, kırlarda rastladığı, mektep medrese görmemiş insanlara öyle bir metodla ders vermiş ki, kısa sürede etrafında bir irfan ordusu meydana gelmiş. Risale-i Nur’dan ders alan köylüler, çobanlar, işçiler, çiftçiler, yani avam tabir edilen insanlar, yıllarca ilim tahsil etmiş olan diploma ve kariyer sahibi ilim adamlarına ders verir hale gelmişlerdir. Tıpkı, Asr-ı Saadette sahabelerin kısa zamanda şehirleri ve devletleri idare edecek bir bilgi ve beceri sahibi olmaları gibi...

Risale-i Nur’u okumaya devam eden insanların hafızaları her yaşta taptaze kalmakta, nurlu çivilerle zihinlere çakılan bilgiler ömür boyu zayi olmamaktadır. 

Sözler’de anlatılan temsili hikâyeler, lâtif nükteler, hafızalara silinmez kalemlerle nakşedilmektedir. Temsil dürbünleri, hakikatleri aklın gözüne yaklaştırmakta, aklın yanı sıra kalbe, ruha, hayale ve daha pek çok lâtifelere bir suretini yerleştirmektedir. Artık bu bilgileri unutmak mümkün değildir. 

Bedeni dinç tutmak için nasıl çalıştırmak, antrenman ve spor yapmak gerekiyorsa, aklı ve zihni dinç tutmak için de akla ve kalbe antrenman yaptırmak gerekmektedir. Onların antrenmanları ise, bol bol kitap okumak, özellikle Risale-i Nur gibi aklı parlatan eserleri her gün okumakla mümkün olacaktır.