Kendisine yazdırılan Kur’ân hakikatlerine talebe olmayı bütün dünyevî ve uhrevî makamların üstünde gören bir peygamber varisi. Tevazu ve mahfiyet en bariz vasfı. Bu yüzden kendine verilen “Said” ve “Bediüzzaman” isimlerini bile Üstadı olan Risale-i Nur’a iade ederek der: “Salisen: ...Zaten sizlere demiştim ki, Said’in şahsının ehemmiyeti yoktur ki, sohbetine arzu edilsin. Üstadınız olan Said ise, herbir risaleyi açtıkça onunla sohbet edersiniz. Âhiret kardeşiniz olan Said ise, her sabah akşam dergâh-ı İlâhîde dua vasıtasıyla sizinle beraberdir.” (Barla L 94 baskı sh:182)

Engin sırlar ve hakikatlar ihtiva eden bu lahikadan hareketle, yol arkadaşımız ve ahiret kardeşimiz olan Said ise harekat efal ve edvarıyla Üstad-ı ahir zaman olan Said’i (yani Risale-i Nur’u) bize anlatıp tanıtıyor. Ve yine diyor ki:”Benimle gelen pişman olmaz.” 

Evet hiçbir zaman pişman olmadık, Nurun yolunda, hak etmesek de, hep bahtiyar olduk. 12 Eylul 1980 darbesinde en kara günlerinde iman -Kur’ân dâvâsında (çok şükür) nasipdar olmakla, ihtilalcilerin emriyle, derdest edilip Erzincan Medrese-i Yusufiyesine nakledildik.

Önceden Nurları çok tanımasak da hiçbir zaman müdafaa ve siper vaziyeti almadık. Devlet memuruyuz, mevcut durumun sicilimize işlenip memuriyetten azlimiz yüzde yüze yakın. Aynı anda hem askerlik görevini hem de Yusifiyeyi birlikte yaşadık. Haliyle askerlik terhisatı bir aydan fazla uzadı. Valiliğe vardığımızda, bazı hususlar netleşmeden, beni göreve başlatamayacaklarını söylediler. Ben de bu durumda, Allah’ın yardımıyla, bir engel de çıkmadı, çok sevdiğim muallimlik görevine döndüm. Fakat görevle ilgili hâlâ bir endişe içimi kemiriyordu. Aradan bir müddet geçmişti ki bakanlıktan bir rotasyon emriyle Karamanmaraş Göksun Lisesine naklen atamam yapıldı. Aslında ben 1978 öncesi devlet memuriyetinde bulunmam sebebiyle rotasyon dışı kalmam gerekirdi. Bunun tartışması ve itiraz dilekçesiyle geçen on gün sonunda bakanlıktan adıma bir sarı zarf daha geldi. Açıp baktığımızda bir de ne görelim, Lütf-i Yezdan bize yar olup bu kusurlu hizmetimize dünyevi mükafat olarak Şube Müdürlüğü makamına terfi ettirildik. Tenzil beklerken terfi etmek, ancak her tasarruf kendine ait olan Rabbimizin işi. Arkadaşlar, “ Hocam biz bir tayine hasretiz sen aynı anda ikisine ulaştın; bu ne haldir?” diye sual eylediler. Bizimkisi bir iktirandı, belki de üç nimetin aynı anda verilmesiydi. 

Hikâye ayrıntıları bir kitap yazacak kadar uzun. Bunları beyan etmem, Üstadımı tasdik içindir. Evet ey Üstadım, Sen, “Risale-i Nurdan hiç kimseye zarar gelmez,” diyorsun. Evet biz de “Sadakte” diyerek hatıralarımızla bu davaya bir misal de biz getiriyoruz. En sonunda hak yerini buldu, bir aydan fazla yusifiyede kalmamızın inşallah ebedi mükâfatının mukaddimesi olarak, tarihe altın harflerle geçen Nurun binlerce berat madalyalarından biri de, çok şükür, bize nasip oldu. Hâzâ min fadlî Rabbî...

Ey Nur’un kumandanı,  Kur’ân dellalı olan Üstadım! Üstad-ı âlimiz olan Said-i Risale-i Nurla sizin bize verdiğiniz teşvik ve taktiklerle, gönlümüz kardeşlik ve talebe olmakta. Keşke ona hakiki dost olabilsek dünya ve ahirette. Binlerce teşekkürler sana ve yol arkadaşlarına, binlerce alkış ve tebrikler, Said’le mesut olanlara.....