Ölümle yüzleştim

Lisede babam öldü, Adlî Tıp’ta çalışırken de annem. Üstelik Adlî Tıp’ta binlerce ölü gördüm. Ben sevdiklerimi kaybetmekten korktum. Ölümden kaçtım, ama yüzleştim de. Kolay olmadı, bazı şeyleri çözdüm, bazılarını çözemedim, hâlâ çekmecelerde gizli. Ama artık ölümün konuşulduğu yerlerde olmaktan hoşlanmıyorum. 

(Adlî Tıp Uzmanı Murat Bilgili, 54 yaşında)

***

O hissi yaşayan bilir

Her insan gibi ölümlü olduğumu biliyorum. İzmit depremini yaşadım. O hissi yaşayan bilir. Zaman zaman bu duygu beni de korkutuyor, ama 200 yıl yaşamak istemem. 'Ölmemeliyim' ya da 'yaşlanmamalıyım' gibi takıntılarım yok.

(Film yönetmeni Onur Ünlü, 39 yaşında)

***

İyi ki ölüm var

Ben ölüme hayranlık duyan birisiyim. Tesellim ve sükûn buluşum hep “iyi ki ölüm var” cümlesi ile olmuştur. Sonsuz bir hayatı korkunç buluyorum. Uzun bir hayatı da kendi adıma ürpererek, fazla da uzatamadan; ancak kısaca aklımdan geçirebiliyorum. Şimdi şu camdan, şehirden ve ağaçlardan, yollardan, asfalttan, şu daha en az otuz yıl hüküm sürecek genç ve iştah dolu insanlardan ayrılmanın yolunu bana sunan o büyük kapıya hep şükranla bakıyor ve gideceğim düşüncesi ile kalabiliyorum. 

(Yazar Şule Gürbüz, 44 yaşında)