KUTLU DOĞUM (20 Nisan 571)
Kâinat, o sabah sanki tebessüm ediyordu.
Ulu Peygamberim (asm), “Ümmeti, ümmeti’’ diyordu.
Tarifden dil âciz, işte mu’cizeleriyle geliyordu.
Lâtifdir ki, etraf Gül-ü Muhammedî (asm) kokuyordu.
Umutlar yeşeriyor, kalpler aydınlanıyor, kara devir sona eriyordu.
Doğdu, Allah’ın (cc) en Sevgilisi (asm), yaratılışın meyvesi,
Onun (asm), Kur’ân’ı ve namazı Ümmetine hediyesi.
Ğufranımız Sen’sin (cc), olalım Peygamberimizin (asm) pervanesi.
Umudumuz ve duâmız; Allah’ım (cc) rahmetinin tecellisi.
Muhammed’im (asm); olsun nefislerimizin terbiye edicisi.
Peygamberimiz Hz. Muhammed (asm) ile ilgili yazı yazmada; dimağımız, duygularımız, kalemimiz âcizleniyor. Ancak kendi ruh dünyamızdaki güzelliklerden süzülen duygularımı sizlerle paylaşmak istiyorum. Çünkü güzelden bahsetmek insanı da, duygularını da güzelleştiriyor. Hele o güzel Hz. Peygamberimiz (asm) gibi güzellerin en güzeli olursa…
Hz. Muhammed’in (asm) doğumu öncesi; Arap Yarımadası, karanlık bir dünya. Vahşi bir hayat hüküm sürüyor. Âdetlerine körü körüne sarılmış bir toplum söz konusu. Kız çocuklarından utanıp, diri diri toprağa gömen babalar var. Zayıfın ezildiği, sosyal adâletin tepetaklak olduğu bir keşmekeş... İnsanlık bunalmış. Bir nefes almak istiyor. Rahatlamak istiyor. Bu arada; Hz. Amine Annemiz (ra) hamile, insanlık da bir kutlu doğuma hamile! Doğum çok yakın. Kâinat ağacının en son ve en şerefli meyvesi olan Peygamberimizin (asm) doğumu öncesi, insanlık bekleyişte. Kudsî hadiste ifadesini bulan “Sen olmasaydın kâinatı yaratmazdım’’ hitabına mazhar olan insanlığın En Sevgilisi (asm) doğarken, insanlar şaşıracak, mu’cizeler sağanak sağanak...
12 Rebiülevvel (20 Nisan 571 Pazartesi) seher vaktidir. Âlemlere rahmet olan Peygamberimiz (asm) geliyor. Hz. Amine Annemiz (ra) hamilelik zahmeti çekmiyordu, olağanüstü haller gözleniyordu. Süleyman Çelebi, Mevlid-i Nebevi’de (asm) bu güzellikleri çok nefis tasvir etmiş. Büyük hadise gerçekleşiyor, doğum sancısı da hissetmiyordu. Âmine Hatun’dan doğan bebek (asm) secde vaziyetinde dünyaya teşrif ediyordu. Sünnetliydi ve göbeği kesik doğuyordu. İki kürek kemiği arasında nübüvvet mühürü vardı. Ve herkesin anlayabileceği bir şekilde; “Ümmeti, ümmeti’’ sözleri dökülüyordu dudaklarından. Doğum gecesi yıldızların düşmesi çoğalıyordu. Kâbe’deki bütün putlar, duvarlara sabitlenmiş olmalarına rağmen yüzüstü devriliyorlardı. Kisra’nın sarayının 14 direği parçalanıyordu. Ateşe tapanların uzun yıllardır yanan kutsal ateşleri sönüyordu. Yine kitap ehli olmayanların kutsal addettikleri Save Gölü kuruyordu, Semave Vadisini su basıyordu. İnsanlık; Bülbülüne, Gülüne, Sevgilisine, Peygamberine (asm) kavuşuyordu.
Gençliğinde bir iffet timsali olan Peygamberimiz (asm), peygamberliğinde de mü’minlerin imanlarını kuvvetlendirmek, düşmanlarını ise Hakk’a (cc) çağırmak için, siyerlere geçmiş çok farklı mu’cizeler gerçekleşecektir. Onun (asm) hayatı bizim için bir rehber ve yol göstericidir. O’nu (asm) öğrenme adına ise, “Kutlu Doğum Haftası’’ bir vesiledir. Çünkü Peygamberimiz (asm); bizim için en önemli rol modellerimizin başında gelir. Babalığı, eşliği, dedeliği, Devlet Başkanlığı, komutanlığı, komşuluğu, esnaflığı, âdaleti, hayvan sevgisi, çevre duyarlılığı velhasılı her hali bize en büyük yol göstericidir. Kâinat Sultanı’nın (asm) dünyaya teşrifleri ise, bu Güzel’e (asm) ve güzelliklere kavuşmamıza vesile olmuştur. Bu duygu yoğunluğu ile yazdığım akrostiş tarzı şiirimi sizlerle paylaşmak istiyorum.