AKP taraftarları için görünüş güllük gülistanlık. 

İçlerinde ise “ya lider giderse” sorusu var. 

“Her lider bir gün gider, sonrasına bakınca ne görüyorsunuz” diyoruz. 

Cevap yok! Zira ufuk yok...

Memnuniyetsiz kitlenin siyaseti kerhen konuştuğunu hissediyoruz.

Problem şu:

Kerhen AKP’liler “artık ikrah ettik” diyorlar. 

Yani muhalefetlerini artık açıkça dile getiriyorlar. 

Ama çözüme sıra gelince, yine yanlışa giriyorlar, eski hatalarını tekrar ediyorlar.

Yani...

Yani yine “karizmatik lider” arayışındalar.

Yani yine günübirlik siyaseti konuşmakla yetiniyorlar.

Yine yakın geleceğe bakıp yanlış hedefe yöneliyorlar.

“AKP kazanmasın, rakibine destek verelim” diyorlar.

“Rakibi kim? CHP mi? HDP’mi? MHP’mi? Bunlar rakip değil. AKP’nin şerrinden CHP’ye ya da HDP’ye gitmek, sivrisinek beni ısırmasın deyip yılanın ağzına girmeye benzemez mi?” diyoruz.

“Haklısınız, ama şimdi rakip bunlar” diyorlar.

Rakip müşteri çekendir/çalandır.

AKP kimin oylarını alıp/çalıp iktidar oldu?

Eski ANAP’taki, hayattaki DP’deki demokratların...

O halde AKP’nin gerçek rakibi odur. Onu destekleyin.

Muhataplarımız bu sefer şunu diyor:

“Ama Demokrat Partinin oyu yerlerde”.

“Siz aktif destek verirseniz, en azından oy verirseniz yerde kalmaz” diyoruz.

“Bu seçimde ümit yok” diyorlar. 

“Niçin sadece bu seçimi düşünüyorsunuz, uzun vadeli düşünün, ufka bakın, hazır günü düşündüğünüz için bu haldesiniz” diyoruz. 

“Haklısınız, ama lider göremiyoruz” diyorlar.

“Lider değil kadro arayın, tecrübe arayın, bir siyasî hareketin mazisine bakın” diyoruz.

“Haklısınız, ama yerelde heyecan yok, sadece lâf var” diyorlar.

“Cesur olun, bir adım öne çıkın, siz doğru yerde doğru sözü söyleyin, varsın onu lâf sayanlar lâf desinler” diyoruz.

Birilerinin ısrarla “şapkasını alıp giden korkak” diye hakaret ettiği Demirel’in ve arkadaşlarının seksenlerde siyasî yasakları kaldırmak için gösterdiği gayret ve cesareti ve onlara demokrasi namına destek veren Yeni Asya’yı hatırlatmakla yetiniyoruz. 

Heyecanlanıyorlar. 

Güzel...