Her meyvesinin her diliminde ayrı lezzet saklı.

Biz bu meyveyi kırk bir senedir her gün iştahla yiyor ve her günkü meyvesine “kırk bir kere maşallah” diyoruz.

(On senedir de bu meyvenin olgunlaşmasına ucundan kıyısından da olsa destek olmaya çalışıyoruz. Söylemek belki yakışık almayacak, ama bu katkımızdan dolayı dünyaya ait maddî ve hatta manevî bir karşılık istemedik, beklemedik, almadık. Gazetede tam gün mesai yapan, ama ecrini/ücretini sadece Allah’tan bekleyen ve gazete ile, kûtu layemut ölçüsünde iaşesini teminden başka bir malî ilişki kurmayan, dolayısıyla “mahza bereket” yiyip içen dostlara ve  ailelere ise hep imrendik.) 

Bugün sizinle grup grup ve topluca hasbihal günümüz.

Birinci grubunuz: Bazılarınız şahsen ve sadece “bizi” tanıyorsunuz. Gazeteyi değil sadece bizi takip ediyorsunuz. İnternetten, sosyal medyadan ya da “durum”dan.

Size ısrarla şunu soruyoruz: “Neden sadece şahsımızı takip etmekle yetiniyorsunuz? Biz bu “günlük meyve”nin küçücük bir dilimiyiz. Diğer dilimlerde ne büyük lezzetler var biliyor musunuz? Onları da tatsanız ve aklınızı ve kalbinizi onlarla da doyursanız güzel olmaz mı?” 

İkinci grubunuz: Bazılarınız gazeteye ve yazarlara internetten “göz atıyor”sunuz. Nazar değmesin diye de “maşallah” çekiyorsunuz.

Sizin için şunu düşünüyoruz: “Tıklamak ve bilhassa paylaşmak da güzeldir ve destektir. Ama acaba ayrıca en yakındaki bayiden düzenli olarak satın almak ve okumak ve başkalarına da okutmak gerekmez mi?”   

Üçüncü bir grup: Bazılarınız e-gazete’ye abonesiniz. Bu da güzeldir. Ama imkân varsa basılı gazeteye de ulaşmaya çalışmak daha da güzel değil midir? 

Dördüncü grup: Basılı gazeteyi alıp okuyanlar. 

Sizden beklentimiz şu: Okumaya muhtaç olanlara ve bilhassa eski okuyuculara ulaşmak ve gazeteyi onlara da ulaştırmak sizin işiniz. Kırıp dökmeden ve bıkıp usanmadan, hep yaptığınız gibi…

Bize gelince: Hepinizin alkışını ve duâsını kulaklarımız duyuyor  ve gözlerimiz görüyor. Ama “amin”leri en çok kalbimizde hissediyoruz. 

Çoğu zaman tebrik ediyorsunuz. Tebrikleriniz şevkimizi arttırıyor. 

Bazılarınız bizi bazen tenkit de ediyor. 

Bu da normaldir, hatta güzeldir, zira “meyveli ağaç taşlanır”. 

Hem, “dostun taşı düşmanın gülünden güzeldir” zaten.

Zaten bize göre, müzminleşmedikçe, “muhalif Yeni Asya’cı da bir Yeni Asya’cı”dır. 

Hem biliyoruz ki niyetiniz halistir. Bu sebeple de nasihatiniz damarımıza dokunmuyor. 

Aksine, “nasıl daha güzel olur?” sorusunu cevaplandıran yapıcı tenkitleriniz bizi daha da memnun ediyor, nefse şifa gibi geliyor. 

Zira “akıl misafiri” köşemizden fikrinize müzakiriz. Hem iddialı da, iddiacı da değiliz. 

Bazı genel hatırlatmalarımız var: 

Birincisi: “Memnuniyetinizi dostlarınıza, şikâyetlerinizi müessesemize bildiriniz” kuralını hepinize tekrar hatırlatıyoruz. 

İkincisi: Biliyoruz ki “cemaat olan kazanır” ve “bir cemaatin sahip çıktığı” gazete ilelebed yaşar. Böyle bir gazeteyi yaşatan bir cemaatin fertleri ise, maddeten ölse de manen ve ruhen kıyamete dek yaşar. Bu, elbette anlayana, en büyük devlettir. 

Üçüncüsü: Bu gazete “devlet destekli” değil. Olmadı ve olmayacak. Sivil doğdu, müstağnî kaldı, ihlâsla yürüyecek. Allah’ın inayetinden sonra en büyük desteği sizsiniz. 

Şimdi, bilhassa şimdi, desteğinizi en güzel şekilde gösterme zamanı. Her nerede ve her nasıl yapacaksanız…

Dördüncüsü: İyi biliyorsunuz ki bu yazıyı birileri dedi ya da istedi diye yazmadık. İçten ve gönülden bir dâvettir.

Dâvete icabet edip etmemek ise sizin idrakinize, şartlarınıza ve samimiyetinize kalmış. Tercihinizin neticesi de elbette size ait olacaktır.