“Görevdeki paşaların ve paşa adayı kurmay subayların ne kadarı “de-mokrat paşa”dır? Cevabını elbette bilmiyoruz, ama bir tahminimiz var: Basında demokrat gazeteci-yazar ne kadar varsa/kaldıysa orduda da o kadardır. Vebali, sayılarını azaltanlarındır. Bizim değil!”

On Beş Temmuz sorgulamasına şu soruyla devam edelim:

“Neden bizimki gibi ülkelerde oluyor da Batı ülkelerinde darbe teşebbüsü olmuyor?”

Bu soruyu kahve milletine sorsak, alacağımız cevap belli: 

“Bizim Erdoğan’ımız var. Dünya ona düşman. O dediğiniz ülkelerin böyle bir lideri yok ki devirmeye çalışsınlar. O yüzden oralarda darbe olmaz. İhtiyaç yok yani!”

Bu cevaba ne dersiniz? Güler misiniz, ağlar mısınız? Ya da mesela “bütün darbe teşebbüsleri Erdoğan’a mı yapılmış a şaşkın?” deyip şaşar mısınız?

Bu soruyu ekran yalamaktan başka biraz da mürekkep yalamış olanlara sorsak cevap şöyle olacak:

“Onlar bize düşman. Bizim düşmanımız çok. O yüzden onlar kendi ülkelerinde değil bizde darbe yaptırıyorlar!”

Bu grupla konuşulur. Mesela şu sorulur: 

“Bizim de dış düşmanlarımızı azaltmamızın yolu yok mu? Dış politikada düşmanlarımızı azaltabildiğimiz dönemler olmadı mı?” 

Ya da şu sorulur: “Batı dünyası kendi içinde rekabet taşımıyor mu? Mesela wikileaks belgeleri, mesela ABD’nin Almanya’yı dinlemiş olması ya da Rusya’nın ABD seçimlerine karıştığı iddiaları. Bunlar da gösteriyor ki Batının kendi içinde de düşmanlık boyutuna varabilecek rekabetler var. Demek mesele sadece ‘bizim düşmanlarımız ...’ meselesi değil. İçimize de bakmamız lazım.”  

Aynı soruyu demokrasi bilincine sahip kişilere sorsak alacağımız cevap net:

“Evet, dış düşmanlarımız da var. Ama içeride sosyal yapımız sağlam olsa dış düşmanlar bize diş geçiremez. Önemli olan Batı’daki gibi şeffaf, adalete ve hürriyete önem veren bir devlet ve toplum yapısı kurabilmek. Darbe arayışına girmeyen ve girenlere de prim vermeyen memnun bir millet oluşturabilmek.”

Biz de onlar gibi düşünüyoruz (Allah sayılarını artırsın): 

Türkiye’de ve benzeri ülkelerde darbeleri gerçekten önlemek istiyor muyuz? Çare net:

Darbeye giden sosyal ortamı bitirmeliyiz. Yani;

-Vatandaşlar demokraside ümitsizliğe düşmemeli. Darbeden ümit bekler hale gelmemeli. 

-Sosyal gruplar iktidarın seçimle el değiştirebileceğini bilmeli. “İktidar devrilsin de nasıl devrilirse devrilsin” saçmalığına düşecek kadar nasırına basılmamalı.  

-Siyasî kan davası başlatılmamalı. Olanlar da bitirilmeli. “Siz iktidar oldunuz, bize zulüm yaptınız ve demokratik yolla iktidardan gitmeyi reddediyorsunuz. O halde biz de darbeyle de olsa sizi devirelim de intikamımızı alalım. Böylece görün zulmün nasıl bir şey olduğunu” zihniyetiyle kan davası güdülmesine sebep olacak bir siyaset izlenmemeli. 

-Asgari adalet ve asgari hürriyetin şartları herkes için tamam olmalı. Durumdan memnun olmayanlar “başka yolu yok, darbe yapılsın da bu zalim iktidardan kurtulalım” diye düşünmemeli. Aksine “Daha iyiyi demokrasi içinde bulabiliriz. Askere, darbeye ihtiyacımız yok” diyebilmeli. 

İşte bunları yaptığımız zaman, asker silahını sivile doğrultmayı aklından bile geçiremez. Yoksa daha çook darbe riskini konuşur ve dış düşman korkusuyla demokrasiden nice nice tavizler veririz. 

Haaa bir de, darbelerde fitnecilerin rolünü engellemenin yolu da şeffaflık ve toplumsal dokuyu ıslahtır.