“1992’den bu yana tanıdığım genç meslektaşım, aziz kardeşim ve en önde gelen vasıflarını Hakbilirlik, Haktanırlık ve Hakseverlik olarak tanımlayabileceğim Prof. Dr. Ahmet Battal’ın, Yeni Asya Gazetesindeki günlük yazılarından seçip derlediği, Önsözünü Eylül 2020’de yazıp basıma verdiği, bana da bir nüshasını gönderdiği, ‘15-20 Temmuzların İlâcı ADALET ve HÜRRİYET, Akıl Misafiri Köşe Yazıları’ başlıklı son eserini postadan 12 Aralık 2020’de aldım. 

Merak ederek akşamleyin biraz gözden geçireyim derken kendimi kaptırmış 13 Aralık sabahına doğru sonunu buluvermişim.

On altı ara başlık altında toplanan yüz on üç makalede Hak, Hukuk, Adalet, İnsan Hakları ve Hürriyetleri, Anayasa ve Kanunlar, Siyasî Partiler ve Seçim Sistemleri, Demokrasi, Refah, Kalkınma, Siyaset Teorileri, yapılanmaları, mücadeleleri gibi mevzular detaylı şekilde ve özenle incelenmiş. Dolayısıyla okuyucu bu meselelerde aydınlanma ihtiyacını ziyadesiyle gidermektedir.

Yetkin insanlarımızın söyledikleri ve yazdıklarını, meselâ Mevlânâ, Hacı Bektaş, Ahmet Yesevî gibi örnekleri devamlı tekrarlamanın yanında, onları şerh etmeye ve güncele uyarlamaya da gayret etmek gerekmektedir.

Bediüzzaman da bunların içindedir. 

Y ve Z kuşaklarının dillerine ve düşüncelerine uyum sağlamak geleceğimiz için büyük önem arz etmektedir. Bu uyumun baş aktörleri de ilim adamları ve yazarlar olmak lâzımdır. 

Bu cümleden olmak üzere bir köşe yazarı olarak Ahmet Battal’ın kitabına koyduğu makaleleri hakkında birkaç somut notum bulunmaktadır:

- Hukuk kavram, ilke ve kurumlarını günlük olaylar içinde yoğurarak kullanması onu farklı kılıyor. Açıkta gezinen sözler değil, dayanağı olan fikirlerle konularını müdellel hale getiriyor.

- Yazı başlıkları anlamlı, kapsayıcı, hayli orijinal, okuyucuyu daha baştan yakalıyor, merakla sonunu bulduruyor. Başlıklar muhtevaya tam uyuyor.

- Kendini nakzedecek hükümlerden kaçınıyor. Tutarlı, samimî, istikrarlı, bazen nükteli, her zaman sistemli yazılar kaleme alıyor. Cesur bir kalem. Eğmeden, bükmeden, anlamsızlaştırmadan görüşlerini ortaya koyuyor. Hukuk dışılıklara dikkat çekiyor, ilgilileri ilgisizleri uyarıyor.

- Kalıcı, doyurucu, tarihe ışık tutucu mahiyette çok yazısı var. Meselâ 53-54 / 54-57 / 57-58 / 93-94 / 221-223 / 275-278 / 321-325 / 325-329 / 329-333 sayfaları arasındaki yazılar zikredilebilir.

- Yazı tarzı ve üslûbu tecrübeli bir hoca olduğunun açık işareti. Akıcı, izah edici, öğretici, mantıklı, acaba’lara ve ama’lara yer vermeyen fikirler istifi içinde yürüyor.

(Yalnız, benimsemekte zorluk çektiğim bir yanı var ki meselâ kârîye soru soruyor, cevabını da kendi veriyor. Okuyucuya yorum hakkı bıraksa, her şeyi kendi açıklamasa, soruyu sorup aradan çıksa, konuyu biraz müphem, flu bıraksa yani biraz usûl ve üslûp farklılaşmasına gitse, yazdıkları daha da renklenecek, yeknesaklıktan kurtulup daha lezzetli hale gelecek.)

- Bir de pek basit de görünse, pratikte kolaylık sağlaması için bir tavsiye: Kitabın yeni baskılarında en arkada okurken not almaya yarayacak birkaç boş sayfanın bırakılması iyi olur.

- Kitapta konuları ziyadesiyle aydınlatıcı, uygun yerlere serpiştirilmiş, sıcacık çizgilerle bezenmiş ve hayli farklılık yaşatan karikatürlerden bahsetmeden geçmek mümkün değil. Usta karikatürist İbrahim Özdabak’ı gönülden tebrik ediyorum.

Hizmetleriniz için teşekkürlerim ve muhabbetlerimle…”