"Ümitvar olunuz, şu istikbal inkılâbı içinde en yüksek gür sada İslâm'ın sadası olacaktır."

Piyasalar

Siyasetin hukukla ilişkisine maziden örnek

Ahmet BATTAL
14 Aralık 2017, Perşembe
AKP’nin kuruluşunun gerçek sebeplerinin ve şartlarının daha çok tartışıldığı bu günlerde Yeni Asya’nın da sayfalarında yer verdiği bir haber bizce gündemde hak ettiği ilgiyi bulamadı.

(Hatırlatalım; AKP, 2001’de Fazilet Partisinin AYM tarafından kapatılması davası sürecinde ve bu partinin kadrolarının “yenilikçiler” denilen kısmı tarafından ortaya çıkarılmış bir hareketti.).

Sözcü’nün Fikri Sağlar’dan naklettiğine göre, eski cumhurbaşkanı Ahmet Necdet Sezer, kendisine hatıralarını yazıp yazmayacağını soran eski bakan Fikri Sağlar’a “yazmayı düşünmüyorum” demiş ama ayrıca bir de yine 2001’de MGK’da kendisi ile başbakan Ecevit arasında yaşanan anayasa kitabı fırlatma hadisesi ve ardından gelen ekonomik krizle ilgili olarak şunları söylemiş:

“O olayda da herkes bizim aramızdaki gerginliğin ve ekonomik krizin başlangıcının, Anayasa kitapçığı olayından kaynaklandığını zanneder. Ancak gerginlik, Fazilet Partisi’nin kapatılması davası nedeniyle başladı. Ecevit iki kez bana gelip, Fazilet’in kapatılmamasını, bunun için arkadaşlarım olan Anayasa Mahkemesi üyelerine telkinde bulunmamı istedi. Hukukun üstünlüğüne inanan ve yıllarca AYM’de görev yapan bir kişiye söylediği bu sözlere kırıldım ve reddettim. Bir süre sonra yeniden gelip, aynı istekte bulundu. Yine reddettim ve o görüşmede aramızdaki gerginlik arttı. Bu durum sürerken, 19 Şubat’taki Anayasa kitapçığı olayı yaşandı. Gerginliğin asıl nedeni, Ecevit’in FP konusundaki isteğiydi. MGK’da yaşananlar da, bu gerginlikten kaynaklandı.”

Bu haberin çıkması üzerine DSP Genel Başkan Yardımcısı Önder Aksakal bir açıklama yapmış ve özetle, Ecevit’in o tarihte Saadet Partisinin kapatılmamasından yana olduğunu ama bu maksatla yargıya müdahale ya da telkin anlamına gelecek bir şey yapmadığını ve yapmış olamayacağını ve aksini iddia edenin de ispat etmesi gerektiğini söylemiş.

Tarih ders kitabıdır derler. O halde bu aktarılanların anlamı nedir? 

Önce şunu açıklayalım: Siyaset ve hukuk birbirine yakın iki alandır. Hukukun pozitif kaynağı olan kanunlar siyasetin merkezi olan TBMM’de tartışılıp onaylanıyor. Dolayısıyla hukukun siyasete katkısı olduğu gibi siyasetin de hukuka etkisi vardır ve olacaktır. Önemli olan bu etkileşimin yazılı kurallara bağlı biçimde ve insan hakları ve demokrasinin temel değer yargılarına da uygun olarak sürüp gelişmesidir.  

Aynı şekilde Anayasa Mahkemesinin bir parti hakkındaki kapatma davasında verdiği karar -hangi yönde olursa olsun- hem mahiyeti ve hem de gerekçeleri itibariyle elbette siyasetle ilgilidir. Zira bu kararla siyasi partiler düzlemine anayasal yetkiyle hukuken müdahale edilmiş olmaktadır ve bir partinin kapatılma koşullarının hukuken oluşup oluşmadığının belirlenmesi aktif siyasetin meşruiyet sınırlarını müzakereye açtığından hukukun siyasete doğrudan temas etmesini gerektirir. 

Anayasa Mahkemesi üyelerinin kapatma davasında karar verirken dosyadaki delillerle yetinmeyip yeni delil toplamaları elbette mümkündür. Bu maksatla, siyasetçilerin bildikleri bazı hususları onlardan öğrenmeye çalışmaları da faydalı olabilir. Ama bu tür bir bilgilenme için teklifin siyasetçilerden değil bizzat üyelerden gelmiş olması ve bu bilgilerin yargılama safhasında kullanılabilecek şekilde objektifleştirilmesi gerekir. 

Dolayısıyla bizzat Ecevit tarafından cumhurbaşkanlığına aday gösterilmiş ve seçilmiş olan Sezer’in, eski mesai arkadaşlarına telkinde bulunması için ısrar eden Ecevit’le sürtüşmeyi ve hatta onun iktidarının devrilmesini göze alması, ders alınması gereken ilginç bir yaklaşımdır. 

Bu olay aynı zamanda kuvvetler ayrılığının ve denk kuvvetlerin bir arada uyum içinde geçinmesinin zorluğunu ve fakat gerekliliğini de gözler önüne seriyor. 

En önemlisi de bu olay, siyasetçiyi ve hukukçuyu hukuka uymaya zorlayan tarafsız cumhurbaşkanına ihtiyacı da gösteriyor. 

Bugünkü Anayasa Mahkemesi üyelerinin siyaset karşısında o günkünden daha iyi bir koruma kalkanı içinde olduğunu düşünmek istiyoruz. 

Aksi halde kriz yokmuş gibi görünür ama krizi sürekli yaşarız. 

Nitekim OHAL’in olağanlaştırılması aslında bir krizin süreklileştirilmesidir. Kim ne derse desin.

Okunma Sayısı: 2278
YASAL UYARI: Sitemizde yayınlanan haber ve yazıların tüm hakları Yeni Asya Gazetesi'ne aittir. Hiçbir haber veya yazının tamamı, kaynak gösterilse dahi özel izin alınmadan kullanılamaz. Ancak alıntılanan haber veya yazının bir bölümü, alıntılanan haber veya yazıya aktif link verilerek kullanılabilir.

Yorumlar

(*)

(*)

(*)

Küfür, hakaret, rencide edici cümleler veya imalar, inançlara saldırı içeren, imla kuralları ile yazılmamış, Türkçe karakter kullanılmayan ve tamamı büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır. İstendiğinde yasal kurumlara verilebilmesi için IP adresiniz kaydedilmektedir.
  • Gündüz Alp

    14.12.2017 10:51:54

    Bahsettiğiniz olaydakine benzer bir siyasetçi ile CB'na ne kadar ihtiyacımız var değil mi? Bir yanda hukukun üstünlüğüne inanan CB ve siyasetçi, öte yanda kuvvetler ayrılığından taviz vermeyen bir yargı mekanizması. Yazınız vesilesiyle tarihi bir hatıra ve hakikati de öğrenmiş olduk, teşekkür ediyoruz. Hak ve hukukun gasbı sebebiyle adâletsizliği, onun da mağduriyetleri netice verdiği durum, bu dengenin bozulmasından kaynaklanıyor. Yâni yargının tarafsızlık ve bağımsızlığını muhafaza edemeyip, siyasal gücün baskısı altında kalmakla âdil, cesur ve hür vicdanı ile karar verememiş olması. Bugünkü AYM ve TC Mahkemelerinin durumunu değerlendirirsek, hukuk-siyaset ilişkisinin âdeta "emir-komuta" ilişkisine dönmüş vaziyette olduğunu esefle müşahede ediyoruz. OHAL'in sürüp gitmesinin bir sebebi de bahsini ettiğiniz dengenin, uyumun ve gereğinin yapılamamış olmasıdır. Yaşanan krizler "yok" demekle yahut "yokmuş gibi" davranmakla veya "görmezden" gelmekle yok olmuyor.

(*)

Namaz Vakitleri

  • İmsak

  • Güneş

  • Öğle

  • İkindi

  • Akşam

  • Yatsı