Eğitim, sağlık gibi sektörlerde istihdam edilen kadınlar, şimdilerde büyük riskli sanayi kuruluşlarında işçi statüsünde istihdam edilmektedir. İşsizliğin bu denli riskli olduğu yerlere bile sırf “bu projeyi destekliyoruz” adına kontrolsüz istihdam etme çabalarını görmekteyiz.

İşverenler tarafından savunulan konulardan bir tanesi de; “biz (işveren), işin zorluğunu işe girecek personele (kadına) söylüyoruz, onlar razı”, diyorlar. Peki size soruyorum “kocası iş bulamamış ya da maddî durumunu daha refah seviyeye getirmek isteyen kadın, sizce o işe talip olmaz mı?” 

Özellikle bir çalışan kadını, kas gücü gerektiren işlere gönderdiğinizde ister istemez performans alamayacaksınız. Fıtratı narin olan hanımlara kapitalizm maalesef zulm edecek. 

İş ortamında olduğu gibi bu sefer evde de rekabet başlayacak. Şefkat abidesi olan kadının genleri bozulmuş olacak. Çocuğuyla ilgilenemeyen kadının evlâdı da sevgiden mahrum olacak. Bu konuda, Sebahattin Yaşar’ın ‘Gençlik’ adlı kitabında verdiği “çocuklarım için yaşıyorum diyen anne babalar” adlı örneği kısaca aktaracağım:

“Son derece dertli olan anne:

“Ben kendimi, hayatımı, gençliğimi, pek çok duygumu çocuklarım için feda ettim.” Ben yaşamadım, onlar yaşasın” diye şu an zemin katta terzilik yapıyorum. Akşamlara kadar, sanki bir hapis hayatı gibi, bir insan yüzü bile görmeden çalışıyorum. Aldığım maaşı da olduğu gibi çocukların internet aboneliğine; elektrik, doğal gaz, su gibi harcamalara kullanıyorum. Geriye de bir şey kalmıyor. İşte, bizimkisi böyle bir şey. “ diyor(.....)”

Aynısını baba da söylüyor. Çocuklar ise, evimizde internet var, fakat annesiz ve babasızız bütün gün bizim için işteler yani yoklar.

“Bir aile ocağında gelebilecek en ağır cümleler bunlar. “Çocuklarım için yaşıyorum.” diyen anne-babalar, tam bir “şefkat suistimali” içindeler...

“Evet, gençler için dünyevî her şey düşünülmüş. Ama sevgi ve ilgi? Zayıf ya da hiç yok..

“İşte asıl cinayet bu!” diyor adı geçen kitapta.

Sanayi kuruluşlarının yöneticilerine seslenmek lazım: Beş milyona dayanan işsizimiz varken lütfen doğru tercihler yapılsın. Aileleri makinalaştırmayalım. Bütçelerimizi sevgi, muhabbet ve şefkat yuvaları olması için “ailede huzur” projelerine harcamaya çalışalım.

En azından kadınların fıtratına uygun işlerde istihdam edelim. Yoksa, beden gücü gerektiren işlere verirsek, eşitlik adına eşitsizlik yapmış oluruz. Peygamberimizin (asm) Enceşeye dediği gibi “Yâ Enceşe! Dikkat et, billurlar, kristaller (hanımı için) kırılmasın!” hadisinde olduğu gibi kadınlarımıza güzel davranalım, inşallah.