Yüreğimin dili olsa da konuşsa diyordu ya bir şair. Kendimi aynen öyle hissediyorum. Mehmed Âkif Ersoy, “Ağlarım, ağlatamam, hissederim, söyleyemem / Dili yok kalbimin, ondan ne kadar bizârım!” diyor. Ben de, Kudüs ve Endülüs hakkında yazacaklarımın ve dile getireceklerimin belki bin katını yüreğimde hissediyor ve yüreğinde bin kat acı ve sızı hissediyorum, ancak, yüreğimin dili yok, hepsini yansıtamıyorum.
İnternet arama motoruna, önce Kudüs, sonra Endülüs ve en sonunda da, Kudüs ve Endülüs yazdım. Bu yazdıklarımdan sonra ne gibi sonuçlarla karşılaştım?
İşte size birkaç sonuç: Google’a Kudüs yazarsanız, arama sayfasının en üstünde, “Yaklaşık 1.650.000 sonuç bulundu” notunu görürsünüz. İnternet sayfasının yalnızca birinci sayfasına bakalım, çünkü 1.650.000 sonucun yer aldığı sayfalara bakmak çok uzun sürer. İlk sayfada, Google’a “Kubbet-üs Sahra, Mescid-i Aksa gibi İslâm’a ait eserlerin resimleri, Kudüs’te gerginlik, Kudüs üç semavî dinin ortak şehri gibi notlar” görülmektedir. Google’a Endülüs yazarsanız, “Yaklaşık 919.000 sonuç bulundu” notuyla karşılaşırsınız. Yine bütün sayfalara değil, ilk sayfaya bakalım. İlk sayfada, “Endülüs’te Emevi’lerden kalma tarihî cami resimleri, Gırnata’daki El-Hamra Sarayı gibi resimler ve İspanya’da Arap Medeniyeti gibi notlar” görülmektedir. Kudüs ve Endülüs yazdığınızda da, “Yaklaşık 67.000 sonuç bulundu” notunu görürsünüz. İlk sayfada, Kudüs ve Endülüs üzerine, makaleler ve şiirler ve seyahat notları görülmektedir.
Kudüs ve Endülüs İslâm’ın iki önemli değeri ve iki önemli yurdudur. Bu iki yurt işgal altındadır. Google araştırması da, bu gerçeği çok açık ve çok hızlı bir şekilde ortaya koymaktadır. Google araştırmasında, Kudüs ve Endülüs’te İslâm’a ait yüzlerce eserin, caminin ve tarihî bilginin yer aldığını gördüğünüzde, zaten hiçbir tartışmaya gerek kalmıyor. Bu yerler İslâm’ın yerleridir. Ancak, elimizden alınmıştır. Kudüs, sinsi ve hileli bir şekilde, İsrail’e teslim edilmiştir. 1. Dünya Savaşı’ndan sonra İngilizler’e ve ardından 2. Dünya Savaşı’ndan sonra İsrail’e teslim edilen Kudüs, bizi beklemektedir. Elbet, tekrar aslî sahiplerine kavuşacaktır.
Endülüs’e gelince burada da şu husus açığa çıkmaktadır. Endülüs, rahatın, keyfin ve sefa sürme arzusundaki Emevi Sultanlarının ihmal ve yanlışlıklarıyla elden çıkmıştır. İspanya kıyılarına askerleriyle ayak basan Tarık bin Ziyad, gemileri yaktırarak ve Haçlı Ordusundan sayıca çok çok az olmalarına rağmen, askerlerine, “Arkanızda düşman gibi bir deniz, önünüzde deniz gibi bir düşman var. Nereye kaçacaksınız? Vallahi sizin için ancak sadakat ve sabır kalmıştır” ile başlayan ve “askerlerine şehadet ve zafer dışında hiçbir seçenek bırakmayan” konuşmasıyla askerlerini savaş meydanına sevk etmiş ve zafer kazanmış bir kumandan iken, daha sonra gelen sultanlar, zevk ve sefaya daldılar. Endülüs Emevi Devleti’nin son sultanı Abdullah, Endülüs’ü ağlayarak terk ederken Annesi ona şöyle hitap etmiştir: “Ağla korkak oğlum ağla! Senin gibi, vatanı ve dini için çarpışmayan erkeklere, şimdi kadınlar gibi ağlamak yakışır.”
Evet, Kudüs ve Endülüs iki büyük sızımız ve alın yazımızdır. İnşaallah, tekrar İslâmın bayrağı altında ve ait olduğu yere kavuşacaklardır. Kavuşturma görevi Müslümanlara düşmektedir. Tabi, bu görev başıbozuk ve çapulcu bir oluşumla değil, sağlam bir devlet olarak yerine getirilecek bir görevdir.