Bediüzzaman; iman, Kur’an hakikatlerini ispat eden, izah eden, insanlığın bütün problemlerini çözen, bütün sorularını cevaplandıran Risale-i Nur’ları talebelerine elle 600 bin nüsha yazdırarak Anadolu sathına yaymış, küfrü durdurmuş, Süfyanizmin/Deccalizmin şubeleri olan “ifsat, ahlaksızlık ve zındıka komitelerinin” belini kırmıştı.

İşte Yeni Asya destansu mücadelesine, Bediüzzaman’ın şu direktifleriyle yayın hayatına başlamış:

“Risale-i Nur, bu mübarek vatanın mânevî bir halâskârı olmak cihetiyle; şimdi iki dehşetli mânevî belâyı defetmek için matbuat alemi ile tezahüre başlamak, ders vermek zamanı geldi veya gelecek gibidir zannederim.

“Âlem-i İslâm’ın bu mübarek vatanın ahalisine karşı pek şiddetli itiraz ve ittihamlarını izâle etmek için matbuat lisanıyla konuşmak lâzım gelmiş diye kalbime ihtar edildi.”2

Böylece İttihad’la başlayıp Yeni Asya ile devam eden Nur hareketinin basındaki nurânî dilinin hizmet sürecinin startını verir.

21 Şubat 1970’de, “Asya’nın bahtının miftahı meşveret ve şuradır” prensibiyle Bab-ı Ali’de günlük bir gazete doğdu: Yeni Asya.

Bin bir güçlüklerle yayınını sürdürür. Sadece 1980-84 arası dört sefer kapatılır, üç isim değiştirir: Kapatılır Yeni Nesil olur, kapatılır Tasvir olur, kapatılır Hür Yurt’u çıkarmaya hazırlanır ve tekrar Yeni Asya’ya döner.

Ve bu arada, sayısız hizmetlerin altına imza atar.

Dipnotlar: 

1-Köprü, Kazım Güleçyüz, Şubat-1985;  2-Bediüzzaman, Tarihçe-i Hayat, s. 427., Beyanat ve Tenvirler, s. 326.