Bu âyet, aynı zamanda “adalet-i mahza, adalet-i hakikiyenin” dayanağıdır.

Bediüzzaman, Adalet-i mahzâyı şöyle izah eder: (Maide Sûresi 32.) âyetin mânâ-ı işarîsiyle, bir mâsumun hakkı, bütün halk için dahi iptal edilmez. Bir fert dahi, umumun selâmeti için feda edilmez. Cenâb-ı Hakk’ın nazar-ı merhametinde hak haktır, küçüğüne büyüğüne bakılmaz. Küçük, büyük için iptal edilmez. Bir cemaatin selâmeti için, bir ferdin rızası bulunmadan, hayatı ve hakkı feda edilmez. Hamiyet namına, rızasıyla olsa, o başka meseledir.2

Hz. İmam-ı Ali (ra), adalet-i mahzayı, adalet-i hakikiyeye tercih etti…

Yeni Asya’nın tam da yaptığı budur: Masum bir kişinin hakkı, hukuku; aile için, cemaat için, hatta ülke için feda edilemez!

Keza, Bediüzzaman adalet-i izafiyeyi şöyle izah eder: Adalet-i izafiye ise, küllün selâmeti için cüz’ü feda eder. Cemaat için, ferdin hakkını nazara almaz. Ehvenüşşer diye bir nevi adalet-i izafiyeyi yapmaya çalışır. Fakat adalet-i mahzâ kabil-i tatbik ise, adalet-i izafiyeye gidilmez. Gidilse zulümdür.”3

Bugünkü iktidar -iktidardaki isimler önemli değildir- devlete, sisteme hakim olan zihniyet; adalet-i izafiyeye gitmeye çalışıyor:

Cemaat için ferdin; genel için cemaatin hakkını nazara almaz.

Kendince, toplumu, ülkeyi kurtarmak için fertleri ve cemaatleri, masum, mazlûm, zalim, hain hiçbir şeye bakmadan toptan cezalandırma, yok etme, ifna etme taraftarıdır.

Ve öyle de yapıyor! Bu, “Öyle acip bir istibdat ki… Hem öyle bir zulüm ve cebir ki, bir adamın yüzünden yüz köyü harap ve yüzer mâsumları tecziye ve tehcir ile perişan eder.”4

Bediüzzaman günümüz gaddar siyasetinin dehşetli uygulamalarına da şöyle dikkat çekip ikaz eder:

“Siyâset-i beşeriyenin en esaslı bir kànun-u esâsîsi olan ‘Selâmet-i millet için fertler fedâ edilir. Cemaatin selâmeti için eşhas kurban edilir. Vatan için herşey fedâ edilir.” diye, bütün nev’i beşerdeki şimdiye kadar dehşetli cinâyetler bu kànunun sû-i istimalinden neş’et ettiğini kat’iyen bildim. Bu kànun-u esâsî-i beşeriye, bir hadd-i muayyenesi olmadığı için, çok sû-i istimâle yol açılmış. İki harb-i umumî, bu gaddar kànun-u esâsî, bin sene beşerin terakkiyâtını zîr ü zeber ettiği gibi, on câni yüzünden doksan mâsumun mahvına fetvâ verdi. Bir menfaat-ı umûmî perdesi altında şahsî garazlar bir câni yüzünden bir kasabayı harap etti...

İşte, beşeriyet siyâsetlerinin bu gaddar kànun-u esâsîsine karşı, Arş-ı Azamdan gelen Kur’ân-ı Mu’cizül-Beyândaki bu gelen kànun-u esâsîyi buldum. O kànunu da şu âyet ifâde ediyor:5 “Hiçbir günahkâr başkasının günahını yüklenmez.”6

“Kim bir cana kıymamış veya yeryüzünde fesad çıkarmamış birini öldürürse, bütün insanları öldürmüş gibidir.7

Bu hakikatleri bilen, okuyan, müzakere ve mütalâa eden Yeni Asya, bu zulümlere seyirci kalabilir mi?

Yeni Asya bu hakikatleri nazara veriyor.

Yeni Asya, hainlerin, zalimlerin, suçluların cezalandırılmasını; ama bunun toptancılıkla yapılmamasını; bir kişi dahi olsa mazlûm ve masumların hakkının korunmasını talep etmektedir.

Kendi çıkarını değil; masumların, mazlûmların hakkını müdafaa etmektedir.

“Ehl-i dünyanın hafiyeleri ve propagandacılarının, garez, kin, nefret kusan müzmin Yeni Asya muhaliflerinin, “Falancaya, filancaya sahip çıkıyor!” çığırtkanlıkları, tazyikatlarına rağmen mazlûmların, masumların hakkını savunuyor; savunmaya da devam edecektir!

Dipnotlar: 1- Mâide Sûresi, 5:32. 2- Bediüzzaman Said Nursî, Mektubat, Yeni Asya Neşriyat, İstanbul, 1999, s. 57. 3- Mektubat, s. 57. 4- Bediüzzaman, Şuâlar, s. 513. 5- Bediüzzaman, Hutbe-i Şamiye, s. 153-154. 6- En’âm Sûresi, 164. 7- Mâide Sûresi, 32.