İlköğretim Haftası münasebetiyle teklif edeceğimiz temel eğitim kanununu, prensibi, kuralı şudur: Evvelâ çocuklarımıza iman hakikatlerini aşılamalı.
“Bir çocuk, küçüklüğünde kuvvetli bir ders-i imanî alamazsa, sonra pek zor ve müşkül bir tarzda İslâmiyet ve imanın erkânlarını ruhuna alabilir. Adeta gayr-ı müslim birisinin İslâmiyeti kabul etmek derecesinde zor oluyor, yabanî düşer. Bilhassa, peder ve validesini dindar görmezse ve yalnız dünyevî fenlerle zihni terbiye olsa, daha ziyade yabanilik verir. O halde o çocuk, dünyada peder ve validesine hürmet yerinde istiskal edip çabuk ölmelerini arzu ile onlara bir nevi belâ olur. Ahirette de onlara şefaatçi değil, belki dâvâcı olur: “Neden imanımı terbiye-i İslâmiye ile kurtarmadınız?”1
İman dersi: Yalnızca iman ediyorum demek ve iman esaslarını bilgi olarak saymak demek değildir. İman esasları tek tek, sindirerek, ispat ve izah ederek akıl, kalb, vicdan his ve lâtifelere yerleştirilmelidir.
Allah’a iman: Tevhid, Allah’ın varlığına, birliğine, herşeyin O’nun dest-i kudretinden çıktığına, yani, atomaltı parçalardan kâinatın bir ucundan diğer ucuna herşeyi yarattığına, her an idare ve sevk ettiğine iman. Her yerde hazır, nazır, herşeyi ve bizi her an gördüğüne, işittiğine, her isteğimizi karşılayabileceğine, duâlarımıza cevap vereceğine imandır tevhid.
Meleklere imanı, ispat ve izah ederek gönüllerine yerleştirmeliyiz. İlâhî kameramanlardır.
Kitaplara imanı öğretelim: Kitaplar ilâhî eğitim ile terbiyenin, hak ve hürriyetlerin, beşeri münasebetlerin yazılı kaynakları, belgeleridir. Kimse, öteye-beriye çekemez ve keyfi muamele edemez. Resullere iman: Peygamberler insanın manevî terbiyegerdeleri, muallimleridir. Allah’a ibadeti, O’ndan sakınmayı, O’nu sevmeyi, emirlerine, nehiylerine uymayı öğretirler. Hayatı nasıl yaşayacağımızı ders verirler.
Ahirete iman, en ziyade sevdiğimiz hayatımızı, anne-baba, çoluk-çocuk, kardeş ve akrabalarımızı kaybolmaktan kurtarır.
Çocuk, ahirete iman ile ölüm gibi hadiselerden etkilenen ruhu teskin olur. Cennette buluşacağız.
Kadere iman, hüznün ve kederin ilâcıdır. Elinden gelen çalışmayı yapar, tedbiri alır; gücünün üstünde olanlar kaderin taktiridir, der rahatlar. Toplumun huzur ve mutluluğu buna bağlıdır.
Dipnot: 1- Emirdağ Lâhikâsı, Yeni Asya Neşriyat, İstanbul, 1999, s. 39.