Onu, yediden yetmişe, her tabaka okur ve herkes kendi çapına göre ondan payını, hissesini alır. Diğer taraftan, Birinci Sözden, Dokuzuncu Söze kadar hikâyeler tarzında çocukları ve (bilgi bakımından çocuk bilgisi seviyesindekileri) nazara alarak hikâyeler tarzında anlatır. Sonra, Otuz Üçüncü Söze kadar meseleler basamak basamak çıtayı yükselterek diğer kesimlere de hitap eder. Diğer taraftan, bir mevzuû işlerken; “Birinci Sır, Beşinci Sır; Birinci Hakikat, On ikinci Hakikat; Birinci Rehşa, On İkinci Reşha; Birinci Mesele, Onuncu Mesele; Birinci Cilve, Onuncu Cilve; Birinci Hatve, Dördüncü Hatve; Birinci Mebhas, Onuncu Mebhas” şeklinde meseleyi aklî, kalbî, pedagojik, psikolojik, sosyolojik, sanat ve ahlâkî olarak çok çeşitli boytlarını ele alır ve her kesime hitap eder.

Risâle-i Nur’un, müstesnâ bir edebiyat, belâgat, îcâz, benzersiz, câzib ve orijinal; Bediüzzaman zâtına mahsus üslûbu, başka üslûplarla mukayese edilemeyeceğini tetkik edenler taktir eder. Ancak, Bediüzzaman’ın eserlerindeki özellik ve incelikleri Risâle-i Nur’la fazla meşgul olmayan birden intikal edemez. Aslında Bediüzzaman’ın kullandığı cümlelerin her birisi yüksek üslûpta birer vecizedir. 

Nümûne olarak birkaçını nakledelim: Vücûdunu mûcidine fedâ et; mukabilinde büyük bir fiyat alacaksın.1 Allah’a abd olana her şey musahhardır; olmayana her şey düşmandır.2 Bir hatır için bin hatır kırılmaz!3 Hürrriyet, makine-i hayatın buharıdır.4

Dipnotlar:

1- Mesnevî-î Nûriye, s. 101. 2- Age, s. 110. 3- Münâzarât, s. 136. 4- Divân-ı Harbi Örfî, s. 59.