“Gıybeti üstüne ve bedduayı arkasına” niçin takıp reddetmiyoruz ki! (Burada, yanlış fikir ve düşüncelerin eleştirilmesinin caiz olduğunu, gıybet olmadığını anlıyoruz. Yoksa şahısların düşünceleri değil, şahsî hayatlarının aleyhinde konuşmak gıybettir.)

Herkesin, her hareketine “delil ve âkıbetine” bakarız. Ve “fikirleri neticelerine” bakmalıyız. Bir hareket veya oluşum içinde yer alan bir grubun dürüst, ahlâklı, fedakâr olması onun proje olmadığının göstergesi olamaz.

12 Eylül 1980 darbe-i münafıkanesini de dürüst, temiz, art niyeti olmayan halkın yüzde 92’si desteklemiştir. Ama, baştan ayağa yasaklarla dolu, herkes ondan bizardır ve halen değiştirilemiyor.

Darbeler, Kemalizmin ve derindevletin bir projesi değil miydi?

Diyanet İşleri Başkanlığı bünyesinde yer alan müezzin, imam-hatip, vaiz, murakıp, müftü ve sair idarî personelinin büyük çoğunluğunun “dürüst ve ahlâklı” olduğuna hiç kimsenin şüphesi yoktur.

Ama, Diyanet İşleri Başkanlığı, dindarları, cemaatleri, dinî müesseseleri ve toplumu kontrol etmek, için projelendirmiş olamaz mı?

Keza, eğitim sistemi baştan ayağa Kemalizmin projesi değil mi? Keza, etnik kökenlere bakış ve yaklaşım tarzını da Kemalizm projelendirmemiş mi?

Hangi parti, hangi siyasî kuruluş Kemalizmin dışında bir politika takip edebilir? Etmeye cesaret eden Demokratlar/hürriyetçilerdir. Onları da zaman zaman darbelerle alaşağı edip veya Meclis’in dışında bırakıp etkisiz hale getirmektedirler.

Prof. Şerif Mardin’in, “AKP iktidarı Kemalizmin başarısıdır” tesbitini (Müflis Proje: Kemalizm, s. 114) teyid etmiştir. (Kâzım Güleçyüz/Yeni Asya/09.01.2013.) Bunun küresel siyaset cambazlarının bir projesi olduğunu göstermiyor mu?