“Bir sene bu risaleleri ve bu dersleri anlayarak ve kabul ederek okuyan, bu zamanın mühim, hakikatli bir âlimi olabilir. Eğer anlamasa da, madem Risale-i Nur şakirtlerinin bir şahs-ı mânevîsi var; şüphesiz o şahs-ı mânevî bu zamanın bir âlimidir.” (Bediüzzaman Said Nursî, Lem’alar, Yeni Asya Neşriyat, İstanbul, 1999, s. 171.)
Bu, yalnızca bizi motive etmek, aşk ve şevke getirmek için söylenmiş bir cümle değil; bir hakikati ifade eder. Ekonomik zaviyeden ele alırsak; insanlık, hayat şartları bakımından birkaç devir geçirmiştir:
Toplayıcı toplumu, çiftçi (yerleşik) toplum, sanayi toplumu ve bugün “bilgi toplumu”na geçmiştir. Gelişmiş toplumlar artık bilgi ve dolayısıyla teknoloji üretiyor.
Kalkınma, gelişme ve İslâma hizmet etmenin de “Bu zamanda i’lâ-yı kelimetullah, maddeten terakkiye mütevakkıf; medeniyet-i hakikiyeye girmekle i’lâ-yı kelimetullah edilebilir. İzzet-i İslâmiyenin iman ile kat’î verdiği emri, elbette âlem-i İslâmın şahs-ı mânevîsi, o kat’î emri istikbalde tam yerine getireceğine şüphe edilmez.” (Bediüzzaman Said Nursî, Hutbe-i Şamiye, Yeni Asya Neşriyat, İstanbul, 1999, s. 41.) “Maddeten terakki”, ilmen ve teknolojik olarak terakki etmek demektir.
Bediüzzaman, halen “sanayi toplumu” şartlarını yerine getirmeye çalışan İslâm âlemini, bir senede bilgi toplumu seviyesine çıkarıyor! Manevî, sosyal ve fen ilimlerinin herbirisinin bir Esmaya dayan- dığını ve bu ilimlere ulaşacak formülleri Risale-i Nur’da veriyor!
Manevî, sosyal ve fen ilimlerinde bir otorite olan Bediüzzaman, başta ruhiyat (psikoloji, din psikolojisi), din sosyolojisi, edebiyat, tefsir, hadis, kelâm, tasavvuf ve sair İslâm ilimleri literatüründe geçen bütün mefhum ve kelimeleri ele alır, hakikatlerini izah ve ispat eder.
Nefis terbiyesi/marifetü’n-nefs, eğitim, terbiye formüllerini verir. Hiç ümitsizliğe düşmemize gerek yoktur! Sadece “anlayarak ve kabul ederek bir sene okumak” kâfidir.
Kanser ilâcı bulunsa, ama istimal edilmezse, hastalık devam edecektir… Tarihe takılmayalım, ağzımızı açıp tarih beklemeyelim, çalışmaya odaklanalım…
Ancak bundan sonra Bediüzzaman’ın verdiği şu müjdeli tarihe atf-ı nazar edebiliriz:
“Ahirzamandan haber veren mühim bir hadis: “Ümmetimden bir taife Allah’ın emri gelinceye kadar (yani kıyâmetin kopmasına kadar) hak üzerinde galip olacaktır.” Bu hadis-i şerif, hadis kaynaklarında bu lâfızlarla rivayet edildiği gibi, aynı manayı ifade eden farklı lâfızlarla da rivayet edilmiştir. (Buhari, 9:125, 162; Müslim,1:137)
“…Zahirine Alelhakkı fıkrası dahi, makam-ı cifrîsi 1506 edip, bu tarihe kadar zahir ve âşikârâne, belki galibane, sonra ta ’42’ye kadar gizli ve mağlûbiyet içinde vazife-i tenviriyesine devam edeceğine remze yakın ima eder…” (Bediüzzaman Said Nursî, Kastamonu Lâhikası, Yeni Asya Neşriyat, İstanbul, 1999, s. 26.)
Evet, Risale-i Nur ile müjdeli tarih başlamış; 1546’ya kadar açık ve galibane devam edecektir… Bu durûs-u Kur’âniyenin dairesi içinde olanlar, allâme ve müctehidler de olsalar, vazifeleri, ulûm-u imaniye cihetinde, yalnız yazılan şu Sözlerin şerhleri ve izahlarıdır veya tanzimleridir. Çünkü, çok emârelerle anlamışız ki, bu ulûm-u imaniyedeki fetvâ vazifesiyle tavzif edilmişiz… Çünkü, çok delillerle ve emârelerle tahakkuk etmiş ki, Risale-i Nur eczaları Kur’ân’ın tereşşuhâtıdır; bizler, taksimü’l-a’mâl kaidesiyle, herbirimiz bir vazife deruhte edip o âb-ı hayat tereşşuhâtını muhtaç olanlara yetiştiriyoruz.” (Bediüzzaman Said Nursî, Mektubat, Yeni Asya Neşriyat, İstanbul, 1999, s. 413.)