Zira;

Sorgulama, hakkı, hukuku, adâleti ayağa kaldırmaktır.

Sorgulama, Adl ve Hak isimlerinin gereğidir.

Sorgulamak, bir emirdir ve farzdır.1

Sorgulamanın Kur’ân literatüründeki adı, “emr-i bil-ma’ruf nehy-i an-il-münker”dir. Yani, iyiyi, doğruyu, hakkı, güzeli emretmek, anlatmak, yaymak; çirkin, kötü, yanlıştan nehyedip uzaklaştırmak kesinlikle emr olunduk.

Sorgulamak, ayrıca Sünnet değil mi?2

Peygamberimiz, (asm) “Hayatımı kudreti elinde tutan Zat’a yemin ederim ki, ya ma’rufu emreder, münkeri yasaklamaya çalışırsınız veya Allah size, tarafından bir azap gönderecektir. Sonra siz O’na duâ edeceksiniz, fakat duânız kabul olunmayacaktır. Bir kötülük gizli kaldığı vakit, zararı yalnız sahibine olur; açıktan yapılıp çevre tarafından değiştirilmediği vakit ise, zararı umuma şâmil olur.”3 diye buyurmuyor mu?

Yine, “Hak” ve “Adl” isimlerine en yüksek seviyede mazhar ve ayna olan Resul-i Ekrem (asm) şöyle buyurmuyor mu?

“Bir kötülüğü gördüğünüzde elinizle, elinizle düzeltemezseniz dilinizle, dilinizle de düzeltemezseniz kalbinizle buğz edin. Bu da imanın en zayıf derecesidir.4

Hz. Ömer (ra) halife seçildiğinde, “Kur’ân’a ve Rasulullah’a (asm) uyarsam bana itaat edersiniz, uymazsam ne yaparsınız” sözüne karşılık, “Seni kılınçlarımızla doğrulturuz!” cevabını almamış mı?

Selahaddin-i Eyyübi, Fatih Sultan Mehmed gibi halifeler, padişahlar sorgulanmamış, mahkemeye çıkarılmamışlar mı?

Bediüzzaman, “İşte, size söylediğim sözler hayalin elinde kalsın, mihenge vurunuz. Eğer altın çıktıysa kalbde saklayınız. Bakır çıktıysa, çok gıybeti üstüne ve bedduâyı arkasına takınız, bana reddediniz, gönderiniz”5 demiyor mu?

Bediüzzaman, kendisi için, “müfsid veya bilmediği halde ifsad edici” edebileceğini söyleyip mihenge vurulmasını istiyorsa;

Ağabeyleri, varisleri, hacıları, hocaları, şeyhleri ve özellikle siyasetçileri mihenge vurmalı değil miyiz?

Bunca haksızlıkları, zulümleri, baskıları, ahlâksızlıkları, ahlâki çöküntüleri sorgulamayacak mıyız?

Hesabını sormayacak mıyız?

Dipnotlar:

1- Lokmân Sûresi, 17; Âl-i İmrân Sûresi, 104,110,114; Hac Sûresi, 41; Tevbe Sûresi, 71.

2- Kütüb-i Sitte, Hadis Ansiklopedisi, Hadis No: 89.

3- Tirmizi, Riyazüssalihin-173.

4- Müslim, İman, 78.

5- Bediüzzaman Said Nursî, Münâzarât, Yeni Asya Neşriyat, İstanbul 1999, s. 49.