Ehâdiyet: Halık-ı semavat ve arzın yarattığı herşeyde birlik tecellisi. Yani, yaratılan herbir varlığın Allah tarafından ayrı ayrı yaratılması, hiçbirinin bir diğerinin aynısı olmaması, dolayısıyla her birinin kendi diliyle O’nu gösterip anlatmasına Ehadiyet tecellisi denir. Meselâ bir çiçeğin güzelliğine bakınca; “Bunun güzelliği Sen’dendir Rabb’im!” deriz. Bir ağaca bakınca, “Her şeyin bir sahibi var, bu ağaç sahipsiz olamaz.” dememiz gibi her şeyde O’nu anlatan çok şeyler görmemizdir.

Vahidiyet: Allah’ın, bütün varlıklarda, eşyada, yani şeylerde, tüm yarattıklarında birliğinin tecellisi. Ehâdiyet ve Vahidiyet isimlerinin mühürleri bir kanun gibi, her varlığın simâsında ferd ve bütün olarak vurulmuş. Yâni, Allah’ın bu sıfatları her varlığa, atomlardan çiçeklere, canlılardan yıldızlara kadar tecelli etmekte ve her birisini biri birinden ayrılır. 

Bunu biraz daha açarsak: Varlık sahnesine çıkarılan her zerrenin, her ağacın, bir tek örneği ve birini diğerinden ayıran bir alâmet-i farikası vardır. Yâni, hiçbir mısır, fındık tanesi benzer olmakla birlikte; biri birinin aynısı değil. Benzerdirler, fakat, mutlak farlı yönleri vardır. 

Şu anda, dünyada mevcut 6 milyar insan içinde, hiçbiri bir diğerinin tıpa tıp aynısı değildir! Hiçbirimizin yüzü, sair uzuvları, hattâ sesi, parmak izleri birbirine benzememektedir. Huy ve karakterimiz de benzememektedir. 

Sonsuz kudret ve hikmet ve irade sahibi olan Allah, bir şeyin aynısı tekrar yaratmamıştır. İşte bu Ehadiyettir.

Ehadiyet cüzde, fertte, Vahidiyet, bütünde görülür. Meselâ, güneşin, bir yaprağa tecellisi “ehâdiyet”, bir ağacın bütün yapraklarına tecellisi “vahidiyet”, bir varlığa tecellisi “ehadiyet”, bütün varlıklara tecellisi “vahidiyet” diye anlaşılabilir.

Rahim, Rab (terbiye eden), Hakîm, Adil, Kuddüs (temizleyen) Rezzak (rızık veren) Şâfi (şifâ veren) Mücîb (cevap veren) kadir (güçlü olan) ve sâir isim ve sıfatlarının tecellisine bu perspektiften bakılırsa Ehadiyet ve Vahidiyet damgalarının muhteşem yansımaları görülür.