“Anasına bak kızını al!” sözü boşuna mı söylenmiş sanıyoruz? Bu asırların tecrübesinin bir ürünüdür. Yapı olarak ailesine çok düşkün ve aşırı bağlı olan kızların, ailelerinin tarz ve kişiliğinden çok farklı olmaları mümkünse de, çok nadir değil mi? Siz bunu kendi evlâdınızdan, içe bakış metoduyla öğrenebilirsiniz. Yani, çocuklarınız, sizin hayata bakış açısı, düşünce ve yaşantınızdan çok mu farklı?

Burada fikir ve bilgi farklılıklarından bahsetmiyoruz. Temel yapı, ahlâkî norm, huy, karakter ve hayata, olaylara bakış açılarından söz ediyoruz. Tahıllar, sebzeler ve meyveler, yetiştikleri iklimin özelliklerini taşımazlar mı? İnsanlar da böyledir. Aile, bir iklim, bir tarladır. Oradan çıkan mahsül, üç aşağı-beş yukarı aynıdır. 

O yüzden eşlerin seçileceği aile ve ortamları çok iyi tahlil edilmeli. 

“Armut dibine düşer” hakikatini unutmamalı.

Aile incelenirken öncelikle dikkat edilmesi gereken husus, nasıl bir hayat felsefesine sahip olduğudur. Manaya mı önem veriyor, maddeye mi? Dinî yaşantısı nasıl; lâkayt mı, geleneksel mi, mutaassıp mı? Yoksa tahkiki bir iman ve din anlayışı mı hâkim? 

İkinci önemli nokta da kişinin anne-babasıyla ilişkileridir. Zîra psikolojik tesbitlerdendir: Kız çocukları baba, erkeklerin de anneleriyle ilişki ve iletişimlerini muhtemelen evlendiklerinde de sürdürmeleridir. Bu, eşler arasındaki iletişim tarzının temelini atacaktır. 

Meselâ, babasıyla mesafeli büyüyen bir kız, çok büyük bir ihtimalle eşiyle de mesafeli olacak. Annesinin şefkatli ve fedakâr ev kadını kimliğini benimsemiş bir erkek, çalışan ya da sosyal yönü güçlü olan bir kadına tahammül edemeyecek. 

Meselâ, babanın aşırı düşkün olduğu bir kız, eşinden de yüceltilme bekleyecek. Annesinin hükmü baskın erkek çoçuğun pasif bir bayanla mutluluğu paylaşması zor olabilir.