"Ümitvar olunuz, şu istikbal inkılâbı içinde en yüksek gür sada İslâm'ın sadası olacaktır."

Piyasalar

Ey şefkat kahramanları, insanlık yanıyor!

Ali FERŞADOĞLU
21 Ocak 2019, Pazartesi
En esaslı duygularımızdan ikisi şefkat, muhabbet değil mi?

Eğer bir insan bu iki temel duygunun gereğini yerine getirmezse veya getiremezse, “Şefkat ve muhabbet ve alâkadarlığı derecesinde elîm endişeler ve azaplar çeker.”1 

Bir işyerinde yangın çıksa, içinde bir inançsız var, dinsiz var, haberi gelse kurtarmaya gider miyiz?

Bir kilisede yangın çıksa, Ehl-i Kitabı, papazı kurtarmaya gitmez miyiz? Bir mekânda yangın çıksa; içerisinde kardeşimiz varsa; can havliyle kurtarmaz mıyız?                                                                                               

Bir yerde yangın çıksa; içinde anne-babamız varsa; bütün gücümüzle kurtarmaya gitmez miyiz? Bir yerde yangın çıksa; içinde eşimiz, ciğerpare evlâdımız varsa; kurtarmak için çılgıncasına, uçarcasına koşmaz mıyız?

İşte çağımız, insanlık, ülkemiz, milletimiz, komşularımız, akrabalarımız, çoluk çocuğumuz, Deccalizmin / Süfyanizmin çıkardığı dehşetli dinsizlik, imansızlık, ahlâksızlık yangınlarının göklere yükselen alevleri içine düşmüş yanıyor!

Şüphe ve vesveseler içinde kıvranarak yanıyor!

İman esaslarını ispat ve izah ederek anlatmalı, anlatmalı, anlatmalıyız. Müslümanlar biribirine adavete, kin, nefret ve haset silâhlarıyla ateş ediyor ve bunların sonucu olarak da gerçek silâhlarla da kurşun, bomba yağdırıyor.

Elbette, elinde Uhuvvet Risalesi olan Risale-i Nur terbiyesi alanların gözlerine uyku girmemeli; yerlerinde oturamamalı, can havliyle koşuşturmalı, hizmet etmelidirler. Zira, Risale-i Nur’un mesleğinin dörtte biri şefkattir. İnsanlığa acımalı ve bu alevler arasında cayır cayır yanmalarına seyirci kalınmamalı!

Çünkü, “İnsaniyetteki hemcinsine şefkat ise, şükr-ü hakikînin bir esasıdır. Hangi fert olursa olsun, kendinden bir cihette daha fakiri bulabilir; ona karşı şefkate mükelleftir.” 2

Evet, insanlara acımaya, merhametle elinden tutmaya devam edelim; ama, “şefkatimizi” yanlış yerde kullanmayalım, ölçüsünü taşırmayalım:

“Şefkat-i insaniye, merhamet-i Rabbaniyenin bir cilvesi olduğundan, elbette rahmetin derecesinden aşmamak ve Rahmetenli’l-Âlemîn Zâtın (asm) mertebe-i şefkatinden taşmamak gerektir. Eğer aşsa ve taşsa, o şefkat, elbette merhamet ve şefkat değildir; belki dalâlete ve ilhada sirayet eden bir maraz-ı ruhî ve bir sakam-ı kalbîdir (kalbi hastalıktır).” 3

 Dipnotlar:

1- Asay-ı Musa, Yeni Asya Neşriyat, İstanbul, 1999, s. 40. 2- Mektubat, Yeni Asya Neşriyat, İstanbul, 1999, s. 389. 3- Kastamonu Lâhikası, Yeni Asya Neşriyat, İstanbul, 1999, s. 48.

Okunma Sayısı: 3457
YASAL UYARI: Sitemizde yayınlanan haber ve yazıların tüm hakları Yeni Asya Gazetesi'ne aittir. Hiçbir haber veya yazının tamamı, kaynak gösterilse dahi özel izin alınmadan kullanılamaz. Ancak alıntılanan haber veya yazının bir bölümü, alıntılanan haber veya yazıya aktif link verilerek kullanılabilir.

Yorumlar

(*)

(*)

(*)

Küfür, hakaret, rencide edici cümleler veya imalar, inançlara saldırı içeren, imla kuralları ile yazılmamış, Türkçe karakter kullanılmayan ve tamamı büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır. İstendiğinde yasal kurumlara verilebilmesi için IP adresiniz kaydedilmektedir.
    (*)

    Namaz Vakitleri

    • İmsak

    • Güneş

    • Öğle

    • İkindi

    • Akşam

    • Yatsı