Bediüzzaman’ın bize verdiği dünya çapındaki ölçü: “Hattâ benim sözümü de, ben söylediğim için hüsn-ü zan edip tamamını kabul etmeyiniz. Belki ben de müfsidim. Veya bilmediğim halde ifsad ediyorum. Öyleyse, her söylenen sözün kalbe girmesine yol vermeyiniz… Mihenge vurunuz. Eğer altın çıktıysa kalbde saklayınız. Bakır çıktıysa, çok gıybeti üstüne ve bedduâyı arkasına takınız, bana reddediniz, gönderiniz.” (1)
Üstad için mihenk, Kur’ân ve Sünnet-i Seniyyedir. Bir asırdır hakikî şeyhülislâmlar, âlimler, şeyhler, hocalar, İlahiyatçılar, profesörler, kısaca sahanın uzmanları onu mihenge vuruyor. Tek bir sözünü, Kur’ân’a, Sünnet-i Seniyye’ye, Ehl-i Sünnet vel-Cemaat düşüncesine aykırı bulmamış! Bulsalardı, ortalığı velveleye verirlerdi zaten!..
Bizim için mihenk, Risale-i Nur’dur. Zira, Kur’ân ve Sünnet-i Seniyye’yi onun kadar bilmiyoruz.
Ağabeyleri, hocaları, siyasetçileri mihenge vurma meselesine gelince, bazıları, “Ağabeyler aldanır mı?” diye bir türlü aklına sığıştıramıyor. Bediüzzaman, Hücumat-ı Sitte’de, kürevi, global “insi, cinni” şeytanların desiselerini, kurdukları tuzak, hileleri, oyunların ana şablonlarını ve onları etkisiz bırakma formüllerini nazara verirken, “Kur’ân-ı Hakîmin tilmizlerini ve hâdimlerini ikaz etmek ve aldanmamak için yazılmıştır.”2 diyor.
Bunun anlamı şudur: Kur’ân’ın hizmetkârları olan Nur Talebeleri de aldanır. Bu akıldan uzak bir şey değildir. Peygamberlerin çocukları, hanımları, babaları aldanmıştır. Hz. Âdem’in (as) oğlu Kabil’in, Hz. Nuh’un (as) oğlu ve hanımı, Hz. Lût’un (as) hanımı, Hz. İbrahim (as) babası… Hz. Musa’nın (as) eniştesi ve amcaoğlu; Karun namazında, orucunda fakir bir kimse idi-onun öğrettiği simya ilminden sonra zenginleşince şımarmış ve aldanmıştır… Hz. İsa’nın (as) 12 havarisi vardı. Birisi onu 35 gümüş felse ihbar etmiş, ihanet etmiştir.
Hz. Peygamberin (asm) “mescid kuşu” ünvanlı ve büütün vakit namazlarını cemaatle, onun arkasında kılan Sa’lebe aldanmıştır…
Fatih Sultan Mehmed’in attığı top güllelerini yakalayıp yan tarafa koyan ve bazılarını da geriye gönderecek kadar güçlü bir evliya olan “Cibali Baba”3 “Gâvurcuklarıma dokunmayın, onları Müslüman edeceğim!” diyerek aldanmıştır.
Öyleyse, Kur’ân-ı Hakîm’in tilmizleri ve hadimleri de aldanabilir. Aldanmışlardır, demiyoruz, aldanabilirler, diyoruz. Aldanıp aldanmadıklarını da ancak mihenge vurarak öğreniriz:
İşte Risale-i Nur mihenginden bir ölçü daha: “Fert dahi de olsa, cemaatin şahs-ı manevisine karşı sivrisinek kadar kalır.3 Şahıs ne kadar güçlü ve dâhi de olsa şahs-ı maneviye karşı mağlûp düşebilir.”4
Dipnotlar: 1- Bediüzzaman Said Nursî, Münâzarât, Yeni Asya Neşriyat, İstanbul, 1999, s. 49-50. 2- Bediüzzaman Said Nursî, Mektubat, Yeni Asya Neşriyat, İstanbul, 1999, s. 401. 3- Bediüzzaman Mektubat, s. 328. 4- Emindağ Lâhikası, s. 238.