Nerede hürriyet / demokrasi varsa orada hak ve hürriyetler, dolayısıyla ilmi gelişme, zenginlik vardır.
İşte Japonya, Batı ülkeleri…
Nerede istibdat / baskı varsa, orada cehalet, fakirlik, kriz, huzursuzluk, terör vardır.
İşte, Türkiye başta olmak üzere İslâm ve sair Afrika ve Latin Amerika ülkeleri…
Biz şimdi, Demokratları alaşağı eden ve herbirisi ülkeyi 20 sene geriye götüren 27 Mayıs 1960 kanlı darbesini, 12 Mart 1971 muhtırasını, 12 Eylül 1980 darbe-i münafıkanesini, 28 Şubat postmodern darbesini konuşacaktık!
Baştan ayağa yasaklarla dolu 12 Eylül Anayasa’sını kaldıracaktık. “Başarısızlığa odaklanan Kemalist eğitim” sistemini düzeltmeyi konuşacaktık!
YÖK ve benzeri müstebit devlet yapılanmalarını demokratikleştirmeyi, hak, hukuk ve adaleti ihya etmeyi konuşacaktık! Adil gelir dağılımını konuşacaktık!
“Hak, hürriyet, ilerleme ve medeniyet projesi” olan AB’yi konuşacaktık! (Ve darbeler olmasaydı çoktan girecektik! Zira, hürriyetin, demokrasinin hakim olduğu ülkelerde şahısların, tek adamların, tek düşüncelerin, tek kalıpların yeri yoktur!)
1990’larda 2000’li yıllarda nerede ise AB’ye giriyorduk, öylesine bir performans sergilenmişti. Sonra 28 Şubat 1997 darbe-i münafıkanesi, 2001 krizi ve “siyasal dindarlar” iktidarı…
2002’den 2007’ye kadar ne konuştuk! AB’ye ha girdik, ha gireceğiz, Anayasa ha düzeldi, ha düzelteceğiz, terör ha bitti, ha bitireceğiz… 2011’lere kadar hak ve hürriyetler, demokrasi ha geldi, ha getireceğiz!
Sonra, önümüze sistemin, Kemalizmin ve kendilerinin palazlandırdığı “FETÖ” heyulası, öcüsü kondu! Sonra referandum, sonra 15 Temmuz… Şimdi de savaş tam-tamları…
Bunların iki temel hedefi vardır: Kemalizmi ayakta tutmak ve AB’ye girmemek!
Ve bu ifsatları çıkaran, toplumu meşgul eden de ŞDMKÖ! (Şiddete Dayalı Müstebit Kemalizm Örgütü!)
İktidar ile Kemalizmi ihya ettiler, beslediler, şimdi milletin gözünü onunla boyuyorlar!
Öyle değil mi? Bir daha geriye dönüp bakın; öyle değil mi? İktidar ne için yola çıktı; şimdi nerede ve nereye gidiyor?