Bediüzzaman’ın, deccalizmin kolları olarak teşhis ettiği “ifsat, dinsizlik, ahlâksızlık ve zındıka komiteleri” insanlığı, İslâm âlemini ve bilhassa ülkemizi inançsızlık, dinsizlik, ahlâksızlık, maneviyatsızlık bombardımanına tutmuş.

Mukaddes değerleri, aileyi tar ü mar etmek için manevî bağları çözmeye çalışıyor. 20. asrın başlarında ülkemizde de uygulanmaya çalışılan şu tesbitler çarpıcıdır:

“Protestanlığı bile millete kabul ettirmek için bir hey’et teşkil edildi. 1

Türkiye Cumhuriyeti birlikte, despot idâreciler, milletimizi İslâm irfânından koparıp Batı kültürüne entegre etmek istedi.

1925’lerde tekke, zâviye ve medreselerin kapatılması, okullardan din derslerinin kaldırılması ile “inkılâplar” başlatıldı. 1932-34 cebir, hile, devlet baskısıyla tamamlandı. Ki, dinin, ferd ve toplum hayatından tamamen silinmek istendiği bedbaht bir devirdir.

Dini, maneviyatı, özellikle İslâm dinini fert, aile ve toplum hayatından tamamen silmekti. “(Müslümanları Kur’ân’dan soğutmak, cemaatleri parçalamak, dağıtmak, güçsüzleştirmek için) seküler, dindışı uygulamaları, hayatın her kademesine yayma emeli doğrultusunda bütün resmî yollara başvurulmuştur. İnkılâpçıbaşı şu tehditi savurur: İnkılâplarımızı kabul edemeyen zihniyetleri tar ü mâr etmek zarûrîdir.2

Ve uygulamaya geçilerek devlet sistemi, anayasa, kanunlar buna göre yapılmış. Eğitim müessesesi-üniversiteler, okullar-kamu kuruluş ve kurumları, resmî istihbarat örgütleri vs. buna göre programlanmıştır. Bu çerçevede, ‘dessas ehl-i dünyanın hafiyeleri veya ehl-i dalâletin propagandacıları veya şeytanın şakirtleri’3 de devreye sokulmuştur.

İngiltere Sömürgeler Bakanı Gladstone, Ocak 1938 yılında, hükûmet başkanına sunduğu raporda, “Savaş bize gösterdi ki, İslâm Birliği, imparatorluğun sakınması ve mücadele etmesi gereken en büyük tehlikedir. Ne mutlu bize ki, Kemal Atatürk, Türkiye’yi kavmiyetçi ve laik bir çizgiye yerleştirmekle kalmadı, aksine tesirleri çok derin olan reformlar yaptı. Bu reformlar, Türkiye’nin İslâmî tesirini kırdı.4 Gladstone, daha önce de, İngiliz Avam Kamarasında Kur’ân’ı kaldırmış, “Ya bu Kur’ân’ı kaldırmalıyız veya Müslümanları ona düşman etmeliyiz veya soğutmalıyız” demişti. Nitekim, emeline ulaştığını da çok geçmeden, yukarıdaki raporuyla açıklamıştı.

Seküler, dindışı uygulamalar, hayatın her kademesinde uygulandığı, Cumhuriyet Halk Partisi 1947 kongresinde yer alır:

“Laiklik yalnız din ile siyaset arasında bir alâka kurulmaması değil, sosyal hayatın her yönü ile din arasında bir münâsebet kurulmasıdır. Binaenaleyh laiklik, sosyal hayatın her yönünü, zamanın hayatın müsbet bilimin verileri uydurmayı tazammun eder.”5

Uygulanan laiklik de tamamen, “dinsizlik” mânâsında, “Militan laiklik”6 idi.

İlim ehlinin de tesbit ettiği gibi, her türlü resmî yola başvurulmuştur. Devlet yapılanması, anayasa, kanunlar buna göre yapıldı, üniversiteler, kamu kuruluş ve kurumları, eğitim müessesesi, resmî istihbarat örgütleri, üniversiteler vs. buna göre programlandı. 

Bu çerçevede de, “Dessas ehl-i dünyanın hafiyeleri veya ehl-i dalâletin propagandacıları veya şeytanın şakirtleri” de devreye sokuldu.

Dipnotlar:

1- Prof. Dr. Şerif Mardin, Türkiye’de Din ve Siyaset, İletişim, İst. 1998, s. 97. 2-Cumhuriyet’in 10. Yıl Nutku, 30 Ağustos 1925. 3- Mektubat, s. 401. 4- Prof. Hamdi Zekzuk, Oryantalizm veya Medeniyet Hesaplaşmasının Arka Plan, s. 94. 5- Mümtaz’er Türköne, Modernleşme, Laiklik ve Demokrasi, s. 3. 6- C. Eroğlu, Demokrat Parti Tarihi, s. 91.