Acaba, ibadet, zikir, şükür (teşekkür) ve duânın gereklilik olduğunu vicdanen bilen, ancak buna muvaffak olamayanlar mı bu sözü sık sık tekrarlar?

Peki, “Kalbim temiz!” demekle kalp temiz olur mu? Kalbin temiz olup olmadığı ne ile anlaşılır?

Sık sık bedenimizi, evimizi, işyerimizi temizlemezsek yaşayamayız, iş yapamayız. Manevî bünyemizdeki hislerin santrali ve olumlu-olumsuz, ulvî-süflî, pozitif-negatif duygularımızın üretim merkezi kalbimiz de, şeytanın vesveseleri, nefsin oyun ve hileleriyle kirlenir. Sık sık temizlenmeli.

Her şeyin temizlik malzemesi farklı değil mi? Kanımızın başka, bedenin başka, yaraların başka, elbiselerin başka, bulaşığın başka, pasın başka, boyanın başka, mikropların başka…

Her halde kalp temizleyicisi, “Kalbim temizdir veya ey kalbim temiz ol!” sözü değildir. Kalp temizleyicisi nedir? 

İman (ma’rifetullah, muhabbetullah), ibadet, zikir, şükür, fikir ve duâ… 

Temiz mekânları severiz, pis, kirli yerlerden kaçarız. Kur’ân temiz kalplere iner. Kur’ân’ı kalbimize indirip temizlemeliyiz ki, Allah kalbimize girsin! Zira, Allah temizdir ve “Temiz olanları sever.” (Tevbe Sûresi, 108.)

Allah temiz kalplere sığar: “Ben göklere ve yere sığmam, fakat mü’min kulumun kalbine sığarım.” (El-Aclûnî, Keşfü’l-Hafâ 2:165; İmam-ı Gazâlî, İhyâ-u Ulûmiddîn, 3:14.) 

Kalbimiz gayb, melekut, mana âlemleriyle irtibat kuracak, sayısız sırlara ulaşacak ve anlayacak şekilde dizayn edilmiştir. 

Samimî, saf, arı, duru insanın kalbi bir ayna gibidir. Duâ ise, bu aynanın sileceği, silgisi, parlatıcısıdır. 

• Kalp, bir nevi Rabbanî konuşmaları (Bediüzzaman Said Nursî, Şuâlar, Yeni Asya Neşriyat, İstanbul, 1999, s. 117.) telsiz, telefon gibi madde ötesi, yüksek ruhlarla iletişimi sağlar. (Nursî, Lem’alar, s. 281.) 

• Melek ile şeytanın çarpışmalarına (a.g.e. s. 282.) sahne olan İlâhî bir cihaz; 

• Cenâb-ı Hak’tan gelen feyzin alıcılara aksedilmesine vesiledir. (a.g.e. s. 139.)   

O halde sık sık duâ ile parlatılmalıdır.