Onlarla çalışmaz, Van’a gider… İşte o zaman, “Kanun teklifi Şer’iye ve Maarif Komisyonu’nda yirmi yedi ay bekletildikten sonra reddedilerek Meclise iade edilir. Meclis’te bu karardan sonra geçerliliğini -tayini muameleye mahal kalmamış- kaybeden kanun teklifini reddeder.”  

Medresetüzzehra maddeten gerçekleşmeyince Bediüzzaman da kaynağı yalnız Kur’ân olan, te’lif ettiği Risale-i Nur’la vücuda getirir. Ve bu üniversiteyi ülkenin her bölge, il, ilçe, kasaba, köy ve dağ başlarına, İslâm âlemine, hatta dünyanın her yerine yaygınlaştırdı; evlerimizi, mekânlarımızı Medresetüzzehra’ya çevirir… 

“O azîm üniversitenin temelleri ve esasatı ve mânevî bir programı ve muazzam bir tedrisatı nevinden, Risale-i Nur’un yüz elli risalesini kendime tevkil ediyorum.” (Bediüzzaman, Emirdağ Lâhikası, s. 403) 

Bediüzzaman böylece birkaç bina olarak açamadığı Medresetü’z-Zehra’yı Risale-i Nur ile manevî olarak ve gönüller üzerine kurmuş, bütün Türkiye’ye, İslâm âlemine ve dünyaya yaymıştır: “Hem bu Münâzarât Risâlesi’nin ruh ve esâsı hükmünde olan hâtimesindeki Medresetü’z-Zehrâ hakîkati ise, istikbâlde çıkacak olan Risâle-i Nur’a bir beşik, bir zemin ihzâr etmek idi ki, bilmediği, ihtiyârsız olarak ona sevk olunuyordu. Bir hiss-i kablelvukù ile o nûrânî hakîkati bir maddî sûrette arıyordu. (Bediüzzaman, Kastamonu Lâhikası, Enstitü/internet, s. 50) 

Bugün dünyanın her tarafında yaygınlaşan Medresetü’z-Zehra şubelerinde manevî, sosyal, fen ilimlerinin harmanlandığı Risale-i Nur kitapları harıl harıl okunuyor. 

Altı iman rüknünü ispat ve izah eden; İslâm şartlarını, ahlâkı, ukubatı bütün alt başlıklarıyla okunuyor. 

Başta materyalizm, Darwinizm, deizm, ateizm gibi bütün seküler felsefeleri çürütüp yerle bir eden hakikatler okunuyor. Müslümanların ve insanlığın bütün sorularının cevapları okunuyor. Bütün müşkülleri, problemlerinin çözüldüğü, hastalıklarının tedavi edildiği Nurlar okunuyor…