Birisinin kendisine ait özel ve tarihi günlerini hatırlaması, edep çerçevesinde kutlaması meşrû değil midir? Hatta, Kur’ân okuması, zikretmesi, nafile oruç tutması, “Ey inananlar! Allah’ı çokça zikredin.” şeklinde olan Ahzab Sûresi’nin 41. âyetine göre teşvik edilmiyor mu?

Öyle ise, tarihî kişiliklere, topluma, müesseselere, dine ait özel ve mübarek günler de meşrû dairede pekâlâ kutlanabilir.

Aslında günlerin, haftaların, ayların, yılların mübarekliği, bunları yaratan Hâlık-ı Leyl ven-Nehar, Şuhur ves-Senevatın atfı ve belirlemesi ve Peygamberimizin (asm) açıklamalarıdır.

Evet, özel, mübarek gün ile geceler, Mi’rac, Regaib, Berat, Mevlid ve Kadir Geceleri, kandilleri ve Aşura (Muharrem’in 10. Günü), İslâm müçtehidleri, müceddidleri, mütefekkirlerinin, tarihî şahsiyetlerin doğum-ölüm yıl dönümleri; ihya edilmesi gereken önemli zaman dilimleri değil midir?

Mübarek, gün, gece ve aylar (şuhur-u selase); diğerleri gibi Allah’ın günü, aylarıdır. Kadir Gecesi, Mi’rac, Mevlid, Regaib ve Berat Gecesi’yle ilgili apaçık ve bir çok âyet vardır.

“O gecede her hikmetli iş, belirlenip hükme bağlanır.” mealindeki âyetin, Berat Gecesi’yle ilgilidir.1 

Peygamberimiz Veda Hutbesi’nde bu mübarek gün ve ayların önemini ilk sözlerinde şöyle vurgulamıştır:

“Ey insanlar! Sözümü iyi dinleyiniz! Biliyorum, belki bu seneden sonra sizinle burada bir daha buluşamayacağım.

“İnsanlar! Bu günleriniz nasıl mukaddes bir gün ise, bu aylarınız nasıl mukaddes ay ise, bu şehriniz (Mekke) nasıl bir mübarek şehir ise, canlarınız, mallarınız, namuslarınızda öyle mukaddestir, her türlü tecavüzden korunmuştur.” 2

Yine, Rasul-i Ekrem Efendimiz (asm), “Beş gece vardır ki, onlarda yapılan duâlar kabul olur. Recep ayının ilk gecesi, Şaban ayının on beşinci gecesi, Cuma ve Bayram geceleridir.” buyurmuştur. 3

Bir mektubunda ehl-i îmân ve ehl-i hizmetin her bir gecesinin, Leyle-i Mi’rac, Leyle-i Berat ve Leyle-i Kadir kadar kıymettar olmasını Cenâb-ı Hak’tan niyaz eden Bediüzzaman 4 mübarek gün ve gecelerdeki sevaplar için şöyle bir değerlendirmede bulunur:

Kur’ân-ı Hakîmin herbir harfinin bir sevabı var; bir hasenedir. Fazl-ı İlâhîden, o harflerin sevabı sünbüllenir, bazan on tane verir, bazan yetmiş, bazan yedi yüz—Âyete’l-Kürsî harfleri gibi—, bazan bin beş yüz—Sûre-i İhlâsın harfleri gibi—, bazan on bin—Leyle-i Berat’ta okunan âyetler ve makbul vakitlere tesadüf edenler gibi—ve bazan otuz bin—meselâ, haşhaş tohumunun kesreti misilli, Leyle-i Kadir’de okunan âyetler gibi. Ve “O gece bin aya mukabil” işaretiyle, “Bir harfinin o gecede otuz bin sevabı olur” anlaşılır. İşte, Kur’ân-ı Hakîm, tezâuf-u sevabıyla beraber, elbette muvazeneye gelmez ve gelemiyor.5

Şu halde, normal günlerimizi de, fikir, zikir, ibadet ve şükür ile ve dahi meşrû dairedeki eğlenceler ile kutlamakta ne beis olabilir?

Dipnotlar:

1- Duhan Sûresi, 4.

2- Veda Hutbesi.

3- Suyûtî, el-Fethü’l-Kebîr, 2/92.

4- Kastamonu Lâhikası, s. 58.

5- Sözler, s. 312, (yeni tanzim, s. 555.