Bu şu demektir: Doktor olmayan tedavi edemez, usta olmayan iğne yapamaz.

Öyle ise, eğitime, nefis terbiyesine nefsimizden başlamalıyız.

Zaten, Nübüvvet (peygamberlik) yolu da bunu gerektirir.

“Mürebbi-i nüfus, muallim-i ukul” olan yüce Nebi, “Allah’ım beni göz açıp kapayıncaya kadar bile nefsimle başbaşa bırakma”1

Ve bütün müceddidler, müçtehidler, allâmeler, asfiyalar, aktaplar silsilesi bu formülü uygulamışlar ve bu metodu tavsiye etmişlerdir.

İşte Asr-ı Saadetteki nefis terbiyesi modelini çağımıza taşıyan Bediüzzaman da, onlara ittiba ederek önce kendisine hitap eder ve şöyle der:

“Ey insan!” dediğim vakit, nefsimi murad ediyorum. Bu ders kendi nefsime has iken, ruhen benimle münâsebettar ve nefsi nefsimden daha hüşyâr zâtlara, belki medâr-ı istifade olur…”2

Nefsini tebrie etmediğini (temize çıkarmadığını), onun her fenalığı istediğini, nefsiyle musalaha (anlaşma, sulh) yapmadığını söyleyen Bediüzzaman, Risâle-i Nur’da, yüzlerce yerde kendisine hitaplarından bazıları şöyle:

Ey bîçare nefsim!

Ey şikemperver nefsim!

Ey sabırsız nefsim!

Ey dünyaperest nefsim!

Ey kör nefsim! Ey ayıplı ve kusurlu nefsim!

Ey sû-i vesveseden meyus nefsim!

Ey feryat eden nefsim!

Gençliğinde gülmüş, şimdi güldüğüne ağlayan nefsim!

“Yâ Rabbî ve yâ Rabbe’s-Semâvâti ve’l-Arâdîn! Yâ Hàlıkî ve yâ Hàlık-ı Küll-i Şey!

Gökleri yıldızlarıyla, zemini müştemilâtıyla ve bütün mahlûkàtı bütün keyfiyâtıyla teshîr eden kudretinin ve irâdetinin ve hikmetinin ve hâkimiyetinin ve rahmetinin hakkı için, nefsimi bana musahhar eyle (emrime ver, ele geçirmemi sağla…)! Ve matlûbumu bana musahhar kıl!”3

Nübüvvet yolunun metodu bu.

Dipnotlar: 1- İbn-i Hanbel, V, 42. 2- Bediüzzaman Said Nursî, Sözler, Yeni Asya Neşriyat, İstanbul, 1999, s. 243. 3- Bediüzzaman, Lem’alar, s. 363.