Dolmuşa binen yaşlı, kilolu ve yarı sosyetik bir bayana yer verdim. Duâlar ederek oturdu ve “Çok korktum, çok korktum! Bu depremlerin ardı arkası kesilmiyor!” dedi.
“Duâ edelim teyze!”
“Tabiî ki, Allah’tandır. Ama çok korktum, sabaha kadar uyuyamadım!”
İyi bir zemin müheyya oldu, biraz da yüksek sesle: “Bu bir İlâhî ikazdır teyze! Ey Müslümanlar biribirinizin başına bomba yağdırmayın, zulmetmeyin, masumları hapislere atmayın, mevlidleri iptal etmeyin, duâ ve hizmetlerden geri kalmayın!..”
“Haklısın evlâdım, Allah hepimizi korusun!”
Son durağa gelmiştik, indik.
Evet, herkesi bir korku sardı. Nedir bu korku, niçin bu korku?
Sebebini elbette bize, sebeplerin yalnızca bir perde olduğunu ve bütün işleri Müsebbibül esbab olan Rabbimizin elinde yed-i kudretinde olduğunu izah ve ispat eden Bediüzzaman söyleyecek:
Birinci suâl: Bu zelzelenin maddî musîbetinden daha elîm, mânevî bir musîbeti olarak, şu zelzelenin devamından gelen korku ve me’yusiyet, ekser halkın ekser memlekette gece istirahatini selb ederek, dehşetli bir azab vermesi nedendir?
Yine mânevî cevap: Şöyle denildi ki: Ramazân-ı Şerîfin terâvih vaktinde, kemâl-i neş’e ve sürur ile, sarhoşçasına, gayet heveskârâne şarkıları ve bâzan kızların sesleriyle, radyo ağzıyla bu mübârek merkez-i İslâmiyetin her köşesinde câzibedarâne işittirilmesi, bu korku azabını netice verdi.” (Bediüzzaman Said Nursî, Sözler, s. 158.)
Evet, peş peşe gelen ve ülkeyi korkuya boğan bu korkunun sebebi, ihmallerimiz, hatalarımız, kusurlarımız, günahlarımız, zulümlerimiz, haksızlıklarımızdır, ilaahir…
Marmara Bölgesi Yalova’da, Silivri’de sık sık olması diğer bölgeleri de korkutuyor. Zira, bu sanayi ve ticaretin yoğun olduğu bu bölgede, Türkiye’nin her bölgesinden insan var.
Evet, İlâhî ikaz ile gelen mesajı almazsak, daha büyük ve daha ağır bir ikaz ve mesaj gelmeyecek mi?
Bu mübarek vatan ve milletimizi deprem ve savaş gibi musîbetlerden muhafaza olmamız için daha çok duâya ve hizmete ihtiyaç var!