Nitekim Üstad Hazretleri, Yirmi Beşinci Söz olan ‘Mu’cizat-ı Kur’âniye Risâlesi’nde Kur’ân’daki belâgatı derinlemesine incelemiştir ve bu risâlenin ‘Birinci Şûle’ bölümü, tamamen Kur’ân’ın beliğ hitabına dâirdir. 

Burada, ‘belâgat-ı Kur’âniye, belâgatindeki i’câz-ı Kur’ânînin hikmeti, Kur’ân’ın lâfzının, mânâsının, ilminin, mebahisinin câmiyet-i harikası, Kur’ân-ı Mu’cizülbeyan’ın ihbârât-ı gaybiyesi, her asırda şebâbiyetini muhafaza etmesi ve her tabaka insana muvafık gelmesiyle hâsıl olan i’câzı’ şeklinde tasnif edilen konu başlıklarıyla Kur’ân’daki belâgat, ayrıntılı olarak ele alınır.

Üstad Hazretleri, bunun yanı sıra Muhakemât adlı eserinin ‘Unsuru’l-Belâgat’ kısmında, belâgat ile ilgili ayrıntılı bilgiler vererek belâgatin, libas hükmündeki lâfziyât olmadığını, esas vücut olan mânâ olduğunu belirtir ve belâgate bu nazarla bakıldığında, mânânın lâfza kurban edilmemesi gerektiğinin ortaya çıktığını, veciz bir dille beyan eder. Külliyatın hemen hemen her kitabında mevcut olan belâgat mevzusunu da, bu mânâ eksenli çerçevede inceler. 

İşârâtü’l-İ’câz tefsirinde ise teferruatlı bir tahlille âyetlerin belâgatleri üzerinde durur ve Kur’ân’daki san’atları teşhir eder. Kur’ân’daki i’câz ve i’câza sürekli vurgu yapan Said Nursî, belâgat kavramını da “Muktezâ-i hâle göre mutâbakat” gibi veciz bir ifadeyle açıklar.