Zaten öyle olmasaydı, “siyaset cambazları, dev medyatik madrabazlar” tarafından yok edilir giderdi. Nitekim, arkasında dev şirketlerin, holdinglerin bulunduğu onlarca gazetenin batıp gittiğini basın tarihimiz şahadet ediyor.

İşte şahs-ı maneviden aldığı güçle verdiği destanımsı mücadele ve gücünün yüzlerce katı hizmetler, açtığı çığırlar, iman, ibadet, ahlâk, insan hak ve hürriyetleri, demokrasiye yaptığı katkılar için tebrik etmeli.  

Ve matbuat âlemine, ilim dünyasına kazandırdığı yüzlerce yazar-çizer, yönetici, yayıncı, hatip, seminer, konferanscı ve ilim adamlarından dolayı ona katkıda bulunmak vicdanî borcumuz değil mi?

Yeni Asya ile neden iftihar etmeli, maddî manevî katkıda bulunmalı? Gayet tabiî ki, tebrike şayan ve iftihar edilecek hizmetleri mücerrettir; her zaman ve zeminde görülmezler; sessiz ve derinden icra olunurlar.

Bir sefer cemaati ve toplumun birçok kesimini Deccalizmin / Süfyanizmin tuzaklarına karşı ısrarla, sebatla, metanetle, kararlılıkla ikazlarına devam etti ve tuzaklarına düşmekten kurtardı.

 Cemaatin, ifsat komitelerinin siyaset labirentlerinde iğdiş edip etkisiz hale getirmek için destekleyip palazlandırdığı “siyasal dinciler veya dindar siyasalcılar”ın peşine takılmalarına mâni oldu.

Darbelere, darbecilere, darbe anayasalarına, müstebit yönetime, tek görüşe daima karşı çıktı, mücadele verdi. Hak, hürriyet, meşrûtiyet, şûrâ, meclis ve demokrasiye dayalı sistemi müdafaa etti. Müstebitlere asla boyun eğmedi.

Keyfiliklere karşı çıktı, hukuku, meşvereti, adaleti, seçimi, şûrâyı, meclisi esas alan yayınlar yapmaya devam ediyor.  

Her zaman ve zeminde ehl-i imanı, millî değerleri müdafaa etti. Hangi cemaatten olursa olsun, iman, Kur’ân ve azamî müştereklerde birlikte hareket etmeyi şiar edindi.