Kalabalıklarda kaybolmak istemiyorum. {Paranın, diplomanın insanın başına neler getireceğini iyi bilen, kelimeden başka malzeme kullanmayan, parti patırtı kurmayan, Sözler’ini gerektiği zaman esirgemeyen, hürriyeti ekmeğe tercih edenin sözünü hatırladım: ”İnsten tevahhuş; vuhuşa ünsiyet...”}
*
İstanbul her ân şaşırtıcı poz[larıyla] objektife poz verebiliyor!
*
Malın mülkün, samur kürkün bizi zengin etmediğini gördük mü; gördük.
Yüreğimiz daralıyor mu; daralıyor.
Binalara sığamadık mı; sığamadık.
Yollar geçitsiz mi; geçitsiz...
Kimselerin ağzını bıçak açmıyor mu; açmıyor.
Açlığımızın, tokluğumuzun farkında bile değiliz; değil mi! Öyle...
Herkes herkesten kaçıyor mu yani kıyameti, mahşer halini yaşıyor muyuz; evet!
Sevgiler soldukça soldu; nerdeyse kayboldu mu; evet!
Saygı yani eskimez adıyla hürmet... ah, nerdeyse; bulsak da elini öpsek bu muhterem mefhumun!
Para biriktire biriktire; biriktirdiklerimizi bu sefer de tükete tükete tükendik mi; evet!
Kıskandık mı; en yakındakilerimizin malını mülkünü; evet!
Cimrilik baş köşede oturmaya devam ediyor; bu pis, mendebur, namert, alçak, haysiyetsiz, makamsız; bütün makamlarımıza parazitlik yapıyor mu; yapıyor.
Yok ev telâşesi... Yok evlenme telâşesi...
Beni b/ilgilendirmeyen bir sürü haber, önümüze boca ediliyor mu; evet! Ne zaman yaşayacağız?!...
*
Herkes yerinde-n memun olsa...
Bir huzur...
Duyulacak...
Derinde-n.
*
Dost kara günde belli olur, ne güzel ayna öyle! Bakın etrafınıza; dostlarınız kim? Ve birinci dostunuzu bulun bu arada!
*
Hayatı zorlama, horlama, sıkıştırma, gevşetme, es geçme, hayret etmezlik etme!
*
Aslında bir şey diyeyim mi: Her ne seçtiğimizde kendimizi seçiyoruz! Ve iyi bir elekten geçi(rili)yoruz! İçimiz dışımıza dökülüyor ve genelde sapır sapır dökülüyoruz. Darbeler de seçimler de makam da para da benzer benzemez şeyler de bize ayna tutuyor; kimliğimizi, kimliksizliğimizi ortaya koyuyor. Ve önce nezaketi kaybediyoruz.
*
Hayat tadımlık;
Birkaç adımlık!
*
Bu tüketim çılgınlığı hayra alâmet değil. Almasak da olur, şeylerden uzaklaşmaya bakalım. Yedek eşyalarımızı ayırsak israfın boyutlarını göreceğiz. Dünya, mal biriktirecek kadar uzun değil.
*
Risale “beşerin bulaşık eli” diyor. Dağları, denizleri, havayı “her anlamda” kirlettik. Yetmedi; insanlığımız da kir pas içinde... Dahası; gözyaşı, kan içinde... Sahi; ne için bunca vahşet!
*
“Çadırda... Çıtır çıtır bir zaman demleyelim; muhabbet renginde! Gelmeyecek misiniz?!... İster gelin, ister gelin; ben beklerim.” diye bir dâvetiye yazmıştım bir sohbet toplantısı için. Eski çadır sohbetlerinin bir özleminden başka ne olabilir böyle şeyler. Ve ne kadar ihtiyacımız var; dostluklarımızı pekiştirmeye.
*
Hakkımızı sokağa dökülerek aramak yerine öyle demokratik tepkiler var ki... yüzde doksan dokuz sonuç alabileceğimiz... Meydanlara çıkmak; nefse hoş geliyor da... akıl ve kalp ne diyor acaba?!... Sokaklar pek tekin değil.
*
Dünyanın ne olduğunu öğrenmek milyonların kanına, gözyaşına mal olacakmış demek! İnsanlık karşılıksız aşklarını büyük faturalarla ödùyor.
*
Ömür de böyle işte! kaç koca Ramazan kulağımızdan vınlayıp gitti. Bunun adı ne? Daha neyi bekliyorsun?!... Bir tuhafsın, ha! Üst üste yığdığın hayallerinin altında kalacaksın! Her gece ölüm; her gün/düz diriliş! Ölüm ne zaman; diriliş nasıl, diye soruyorsun. Koca koca diplomaların hiçbir soruna cevap vermiyor; sen boyuna okul temelleri atıyorsun! Ne için? Cevabını ver; diplomalı diplomalı gezmiyor musun!