Çiçeklerden daha çiçek kalbim var!
Eleğim sağma yani ki bütün renkler...
Bütün sesler içinde işte bu kalbimin...
Derin; çok derin; çook...
Bir dokunsanız, ağlayabilirim.
Bahar burda, yaz, kış...
Sonbahar mı olurum birden!
Daha belki baharlara görünmeden!
***
“Ney”den de daha inler kalbim var.
Nefes nefes işte böyle harmanım...
***
Ürperirim gecelerin sessizliğinde!
Kanatlarım olur ney.
Hey ben böyle ne kadar çığlık!
Rüyalarımın hangi hevesinde kim bilir;
Sessiz saadetler birikir.
***
Dinle neyden; ol hikâyât senindir.
Öz mekândan ayrılıp da geldin ya...
İnlediğin bu ayrılık der(d)indir!
***
Ben fakir, ben hakîr, ben âcizim...
Ben haddimi bilirim.
Fakirlikten başka benim ne’yim var!
{ki ben işte böyle böyle zenginim.}
***
Bir nefeslik bir nefesçik “ney”im var!
O da veda etti eyler, gitti gider: Allah Hu...
***
Neyde ağlar, neyde gül/er sesim bu!
Ne de ağlar ne de gül/er sesim bu!
***
Ya Mevlânâ!
Yıldızlar döner sen dönersin!
Ay döner, güneş döner...
Her dönüş/te ne mânâ?
***
Ya Mevlânâ!
Bir zaman ki düştüğümüz: İçi kan!
Nice öksüz, nice yetim... hıçkıran!
***
Bir haber…
Selâmından baharların...
Kuşların şarkısından...
Bir haber...
İsa bû/sesi olsun diye...
Ölü yüzüne asrın
Bir ney üflemesi gibi
Kelimelerin ahengi...
***
Neyden daha inler kalbim var.
La taknetu...
La uhıbbül âfilîn...
Ya Bâkî entel Bâkî...
Hüvel Bâkî...
Mevlânâ, işte bu mânâ...
Ney der: Hu...
Hu... Hu... Hu...
***
Neyden daha inler kalbim var;
Nefes nefes işte böyle harmanım.
***
Allah...
Hasbünallah...
Lailaheillallah...
Huvallah...
***
Ney der: Hu…
Her Nefes: Hu…