Yola çıkmanın bin bir yolu vardır; karar verince yol “tek”e düşer!

***

Her şey yolundaysa... bu yolda bir yolsuzluk var mı gibi sorular gelir gider!

***

Hakikat[i yola getiremezsiniz; o zaten] yolundadır!

***

Yolsuzlara yol tarifi kâr etmez; onlar; “kâr”dadır zaten!

***

Yolsuzdan yol soruyorsan; ya yolsuzu tanımıyorsun ya da sen de o yoldan gitmek istiyorsun!

***

Yunus: “Yol o ki Hakka vara.” diyor. Ötekileri “yol”dan saymıyor. 

[Herkes sağına soluna; kendi yoluna baksın hele!]

***

Yoluyla giden yorulmaz, der atalar; biz niye bu kadar yorgunuz?!... 

Yolu yordamı mı kaybettik?!...

***

Yola çık; yol açık! [Gideceğin yeri bil; yeter ki!]

***

Bir kalbe girememişsen; o kalbin bütün yolları kapalı olduğundan değil; sendeki -ki sen bilirsin- kapalı yerlere de bir dokun!

***

Üslûp diye bir şey var; tarz, biçim, şekil, yol, terazi, metre, vesaire... Kiminin/ ki kaba saba; kimi her şeyi katmaya çalışır hesaba. İncecik bir köprü olanı nasıl edilir, nasıl kurulur! Dostu küstürmeden; düşmanı köpürtmeden... Hakikati incitmeden “bir yol” bul kendine! 

***

Bana sorarsan “üslûp” kursları açılmalı; hattâ, belki, dahası... -üslûbu çoktan bozulmuş- okullar kapatılmalı! [Ne dediğimin farkındayım; farkındayım; dilimin dilini öğrenemediğimi kurslarda öğretmenlik yaparken farkına vardım... ki eyvah!”] Biz herkes okusun diye değil; diplomalı olsun hevesine düştük/ düşürüldük; “diplomalı cahiller” oldu meyvelerimiz. Üslûp yok, usül yok, yol yok!

***

Bir yol, yol yordam öğrenmeliyiz. Hani kim demişşse güzel demiş: “İşini bilmeyen; işini çoğaltır!” Yol... bilmediğimizden; uzayıp duruyor. [Ha, uzadıkça uzasın; tefekkür içinse, tozlanmış yollarımızın tozunu almaksa, yüzünü, yolunu unuttuğumuz dostlarımızı ziyaretse!]

***

Aynı yol, aynı şartlar... 

Kimine uzak; kimine yakın!

***

Yollarda kaybettiğimiz bir şey var: Estetik!

***

Hayat bir yolsa... duru durağı yoktur! Yakını ırağı yoktur! Şu ân neysen, nerdeysen yolcusundur, yoldasındır! Yolcu yollarda nasıl davranırsa osundur, öylesindir! Oyalanamazsın! Yük üstüne yük yüklenemezsin! 

***

Her şey yolunda mı?!...

Nasıl olur?!...

Burası dünya değil mi?!...

***

Yola koyulduk. Muhabbet koyu...

Yol bitecek diye ödüm kopuyor!

Unutmuşum yolu; bitmiş yol!

Arkadaş yolu kısaltır, ya!

***

Ve yollar...

Yollarda kanatlanışı insanın...

Göklerle, bulutlarla bu kadar yakınlığı...

Dağlarla boy arkadaşlığı...

Yollar...

İçim-de uzadıkça uzar...

Yollar...

Beni bana bağlar...

Çarçabuk giderim; en uzak yanlarıma.

***

Yolsuz adamları gördüm;

İşleri gayet yolundaydı!

***

Yol kenarlarında kır çiçekleri;

Selâmlayıp duruyorlar gelip geçeni.

Çoğumuzun işi acele;

Pır diye geçip gidiyoruz.

[Kim bakacak bu tebessümlere?!...]

Dururum ben arada bir;

Derdiniz nedir, diye sorarım!

Hiçbir dertleri yok;

Okşanıp sevilmekten başka:

Ya Müzeyyin!

Ya Mülevvin! Ya Münakkaş!