Şu günlerde memlekette talan var!

Tavan yapan döviz, bahane; vatandaşın kesesine el uzatmak şahane!

Var olanda, darlık yok. Çünkü katlıyor katlayabildiği kadar servetini. Orta ölçekli esnaf ve tüccar; orta direk vatandaş ise kelimenin tam manasıyla abandone olmuş durumda.

Biri, sattığını yerine koyamıyor; diğeri de, tükettiğini mutfağına.

Garip bir hâl!                                                      

Bir anda çarşı pazar yangın yerine dönünce, insanlar, ne yapacağını bilemez duruma geldi.

Hani, “iğneden ipliğe” denir ya, aynen öyle; her şeyin, istisnasız her şeyin etiketi değişti. Değişmeyen, esnafın kazancıyla işçinin, memurun, öğretmenin; bir de, kalender emeklinin maaşı!

İşsiz güçsüz insanımız, sıkıntının cabası.

Sakın ola, “Maaşlara zam verildi” demeyin. Zira bir verildi, bin alındı; takati, bir ay bile sürmedi.

Çok sevdiğim merhum Camcı Ahmet Abiş Ağabey, “Sofrada ekmek azaldı mı, lokma küçülür” derdi.

İşte bugün, öyle oldu ülkede. Rakamlar büyüdü, lokmalar küçüldü.

Hangi şeye dokunsanız, el yakıyor âdeta.

Döviz artışı bahane ederek, adam, suyun fiyatını değiştiriyor.

Yüzde yüz yerli ürün, birçok kalem tüketim maddesinin fiyatları çıldırdı; şaşırtıcı noktada.

Yani dünkü tüketici, bugün, “tükenici” konumda!

Bu olumsuz tabloya rağmen, insanlarda, anlaşılmaz bir sessizlik; diğer tarafta da, izahı zor bir tedbirsizlik.

Bir anda, bir işaret almışçasına; özellikle Kurban Bayramı sonrasında fiyatların artması tesadüf olmasa gerek. Başta, binlerce şubesinin olmasıyla bilinen; ucuz mal satmasıyla övünen; hatta idarî unsurların dirsek teması kurduğu kurumlar, önemli bir denge unsunu olması gerekirken, maalesef, etiketleri ilk değiştiren onlar oldu.

Söz konusu olan, sadece gıda maddelerinden ibaret değil; alınıp satılan her ne varsa rotasını değiştirdi.

Bütün bunları yazmaktan, sayıp dökmekten maksadımız karanlık tablo çizmek değil, bilâkis; bir ışık, bir aydınlık, bir çıkar yol aramak.

Yani, dışarının yaptığı, yapacağı belli de; biz içeride ne çareler ürettik, ne tür tedbirler aldık?

Doğrusu, gönlümüze su serpecek birkaç söze muhtacız.

Gelin, bir şeyler yapın; yapılanlar var ise, anlatın!

Lokmalarımız küçüldü küçülmesine de, bârî, ümitlerimiz küçülmesin.

Değil mi?