Nemime, dedikodu ya da kovuculuk olarak adlandırılan ve insanlar arasında kötülük, düşmanlık, bozgunculuk maksadıyla söz taşıma, fitçilik, gammazlık yapmak her zaman, her yerde, herkesin huzurunu bozan, sıkıntıya sokan bir davranış biçimi olduğu için Allah’ın ve Resûlünün (asm) şiddetle kınadığı ve yasakladığı bir ahlâkî tefessühtür.
Yukarıda belirtilen vasıflar olmasa, kasıt bulunmasa bile farkında olarak veya olmayarak; bilerek ya da bilmeyerek bu garabete birçoğumuz maruz kalıyoruz.
Nasıl mı?
Buna âlet olmanın en kolay kaynağı izlediğimiz TV programları ve sosyal medya sayfalarındaki sınırsız, dengesiz ve kural tanımaz paylaşımları paylaşmak.
Aman Allah’ım!
Oralarda o kadar çok şey söyleniyor, yazılıyor çiziliyor ki, bu çamura bulaşmamak neredeyse imkânsız.
Dinleyenin, okuyanın nezdinde kimi doğru kimi yanlış; kimi haklı kimi haksız! Hiç farkında olmadan haber veya aktüalite zannıyla bunları başkalarına, başkaları da başkalarına nakletmek suretiyle bu günahın âleti, belki, bazen de şeriki oluyor; günahlarla doluyoruz. Hâlbuki işin içyüzüne vâkıf değiliz ki ciddiye alıyor, neyi, nasıl değerlendirmiş oluyoruz?
Âlet olmamanın, bunların, topluma günah tohumları zer etmelerini engellemenin yolu şu:
Bu tür yayın vasıtalarına, dolayısıyla, yayınlarına itibar etmez, onları izlemezsek mesele büyük ölçüde halledilmiş olacak. Ve böylece Reyting yapamayacağı, değerlendirmelerde sınıfta kalacağı için bu fenalığın bir ölçüde önü alınmış olacak.
Kovuculuk, dinimizce kötü sayılmış ve yapılması kesinlikle haram kılınmıştır.
Kur’ân-ı Kerîm’de, bu ve benzeri davranışlar tasvir edilmiş; “Diliyle iğneleyen, kovuculuk eden, iyiliği daima önleyen, aşırı giden, çok yemin eden”1 kimselere aldırış edilmemesi ikaz edilmiştir.
Âyet-i Kerîmeden, doğru bile olsa, söz taşımanın iyi bir alışkanlık olmadığı açıkça anlaşılmaktadır. Bunun içindir ki Rabbimiz, “Size bir fâsık bir haber getirince onun doğruluğunu araştırın...”2 buyurmaktadır.
“Kişiye günah olarak, her duyduğunu anlatması yeter”3 ve “Kovucu, Cennet’e giremez”4 hadis-i şerifleri ise, kovuculuğun ne derece fenâ bir davranış biçimi olduğunu açıkça ortaya koymaktadır.
Demek ki, Müslüman bir kimsenin, söylediği ve yaptığı her şeyde işin önünü-sonunu hesap edip, Allah’tan korkması; söylediği her sözden, her kelimeden hesaba çekileceğini daima hatırlaması gerekir.
Dipnotlar:
1- Kalem Sûresi, 10-14.
2- Hucurât Sûresi, 6.
3- Müslim, Mukaddime, 5.
4- Buharî, Edeb, 50; Müslim, İmân, 169.