Mahiyetine göre sohbet-i ihvan, sohbet-i irfâniye, sohbet-i îmâniye gibi adlarla anılan sohbet, insanın derece bakımından kendinin üstünde veya altında yahut akranı ile bir araya gelip, Cenâb-ı Hakk’ın (cc) ve Peygamber Efendimiz’in (asm) beğendiği, hoşnut olduğu şeyleri konuşması demektir.

Risale-i Nur dersleri ise, sıradan bir toplanıp dağılmak; dostlarla, arkadaşlarla hemhal olmaktan ibaret bir sohbet değildir. Oradaki hâzırûn, o mekân da dâhil olmak üzere, memleketin her köşesinde irat edilen Nur-u Kur’ân derslerinde manevî bir enerji istihsal ediyor. Her ülkenin, her bölgenin, her beldenin zaman farklılığı dikkate alındığında bu sohbetler, bu dersler günün her dakikası birbirine ulanıyor, zincirin birbirine geçen baklaları gibi oluyor. Dolayısıyla, dünya vüsatinde; hatta ahirette bulunanların tasarrufları ya da buradan oraya gönderilen duâlar, hasenatlar hesaba katıldığında, âlem vüsatinde bir manevî şuânın ve kuvvetin varlığı akla geliyor.

Gönüller Sultanı Efendimiz (asm); “Cennette üzerinde zebercetten köşklerin bulunduğu yakut direkler vardır. Bu köşklerin kapıları açıktır. Parlak yıldızın ışık saçtığı gibi ışık saçarlar. Buralarda Allah rıza için sohbet meclisi kuranlar ve Allah rızası için bir araya gelip yardımlaşanlar bulunacaktır”1 buyurarak aynen, Kur’ân ve irfan meclisleri olan dersleri, sohbetleri tarif etmektedir âdeta. Namazı vaktin evvelinde kılmak, dünyadaki umum cemaate iktidâ etmek; tutulan safların sonuncusunda da olunsa, o cemaat-i azimenin bir yerinden tutunmak olduğu gibi; Rablerinin önünde el bağlayıp, boyun büküp huzurda bulunanların getirdikleri tekbir, tehlil ve hamdin arş-ı âlâya uruc edişi, yükselişi neticesinde mânen büyük bir enerjinin, büyük bir iletişim huzmesinin makam-ı İlâhîye yönelişidir şüphesiz.

Risale-i Nur dersleri, sohbetleri de bir mânâda buna mümasil bir vaziyet olduğu gibi; derslere katılmak da, bu manevî atmosferin içinde olmak; bu enerjinin hâlelerini oluşturmak ve böylesi nemalanarak ziyadeleşme istidadında olan bir manevî kazanca hissedar olmaktır.

Üstadımızın, “Sohbette insıbağ ve in’ikâs vardır”2 cümlesinden yola çıkarsak; Asr-ı Saadette, sahabelerde olduğu gibi derslerde, iştirak edilen irfan meclislerinde husule gelen manevî boya ile boyanmaktır Risale-i Nur dersleri.

Sehl bin Hanzeliye’nin naklettiği bir hadis-i şeriflerinde Efendimiz (asm), “Bir topluluk Allah’ı anmak üzere toplanırsa, dağıldıklarında onlara ‘Günahlarınız bağışlanmış olarak kalkınız’ denilir”3 buyuruyor. Allah için bir araya gelmenin, Allah için görüşmenin ve yine O’nun rızası dairesinde konuşmanın ehemmiyetini ve bundan hâsıl olan sevabın derecesini ifade ediyor.

İmam-ı Rabbanî, “Sohbetin fazileti bütün faziletlerin ve kemâllerin üstündedir” diyor ve buna delil olarak da Veysel Karânî’nin ve Hazret-i Hamza’nın katili olan Vahşî’nin, Resûlullah’ın (asm) sohbetlerinde bir kerecik bulunmakla yükseldikleri mertebeyi, elde ettikleri fazileti dikkate vermektedir.

Feyyâz-ı Müteâl olan Rabbimiz, cümlemizi bu ulvî sohbetlerden, derslerden feyizyâb olanlardan eylesin. Amin!

Dipnotlar: 1 -Camiü’s-Sağîr, 2: 607 (Beyhaki, Şi’bül İman). 2- Said Nursî, Sözler, 451. 3- Camiü’s-Sağî, 4: 1465 (el-Hasan bin Süfyan’ın Cüz’ü).