Evet; sayılar, binalar, paralar çoğaldı! Çoğaldı da yine belli (belirsiz) ellerden belli (belirsiz) ellere... Dünyanın çoğu fakir... 

Azalan bir şeyler var; yalnız! 

Şehirlerde gökyüzünü azalttık! 

Toprakları asfalt/beton yaptık! İnsanları tek ton... Bize toprak lâzım! Bize gökyüzü lâzım! Bize ağaç... bize çiçek... bize böcek... lâzım! 

Size bir şey diyeyim de lâfı toptan anlayın: Baksanıza; okuttuklarımız belâ okuyorlar âleme; kendini okumayınca! 

İşte kanlı ve gözyaşılı haberler doluşuyor yaşlı dünyanın başına; insan kendini unutunca... Nidersin ki çok sancılı... 

Madde, para, silâh, bankalar, binalar... sırasını savdı diye ümidim var. 

Aklımızı yine başımıza alalım da kalbimizin de bi’ gönlünü alalım; ha!

*

Adını koydum: Naylon Çağ!

Yalnız ve hoyrat zamanlar...

Ekmeği, suyu, havası kanser...

Nefes darlığı çekiyor dünya.

Sohbeti, muhabbeti, aşkı naylon...

Diploması, cübbesi, rütbesi naylon...

Dilinde renk renk yalanlar...

Silâhları susmak bilmiyor.

Adını koydum: İçi Boşaltılmış Çağ!

*

Dünyada, kaygan bir zeminde... Bunca mal mülk delisi olmanın bir tercümesi var mı; ben mi bilmiyorum?!.. Bu ne kadar hırs?!.. Bu ne kadar cimrilik?!.. Siz de görüyor musunuz?!..*

Dünya sükûnete erse bundan kim rahatsız olur? Savaş isteyenler... Şiire uzak olanlar... Estetik düşmanları... Karıncanın da hayat hakkı olduğunu bilmeyenler... Aynada gözlerinin içine bakamayanlar... Gelinciğin aşk türküsünü duymayanlar... Bu kâinatın bestesine kendisini kaptıramayanlar... Aşksızlar ve şefkatsizler...

*

Kelime hazinesi renkli, çeşitli, bol, duraksamasız, yalansız, riyasız, içi dışı bir, yerinde fıkralı, gözlerinin içi gülerek konuşan, mizaha/aforizmaya yer veren, resmî değil, fakat ciddî kimliklere çok ihtiyaç var.

*

Tink tank (istişâre) yapmayınca; “sevkiyat-ı tank” devreye giriyor. Askerliği bitirip bir türlü 5K’ya (kitaba, kaleme, kâğıda, kafaya, kalbe) kayıt/yatırım yapamıyoruz. Silâh patlatmak kolay; kalem işi zor! Sonuç?!.. Fukaralık ve kaygı...

*

Yatıp kalkıp futbol konuşuyoruz. Stadlar, masraflar, gazeteler, teveler... Aynı gayretle, heyecanla kitapları yılda bir sefer olsun konuşmuyoruz. Koca koca kitap mağazalarımız var mı?!.. Kaçımız bu ay hangi kitaplar raflanmış diye merak ediyoruz?!..

*

Gürültülü dünya; sus biraz! Tuhaf değil mi rahat edelim derken huzur ağır yaralandı. Tosya-pirinç meseli yerini buldu zahir!

*

Bankalar mı?!.. Dünya niye fukara; üç beş aile dışında?!.. Paradan para kazanmak ne demek! bizde; en kazançlı kesimmiş!

*

Abi rolündekiler “kavga” çıkarmaz; aksi takdirde yatıştırıcı, yetiştirici rolünü -varsa- çok yaralar.

*

Böylesine kabalaşan bir dünyaya düşene kadar nerdeymişiz, biz?!..

*

Ülke olarak yılda kişi başına bir saat kitap okumak düşüyormuş. Ülke nereye gidiyor, sorusuna gerek kalmıyor; yerinde sayıyor; arada bir geriye gidiyor; sık sık da duruyor. Almanya yüz saati geçkin kitap okusun da... geç bakalım Almanya’yı, Japonya’yı!

*

Neyse; şu yatıştırıcı mısralara bir bakalım:

Dünya ölümü düşünse... 

Düşünse biraz ölümlü olduğunu;

İndirse yarınları raflardan;

Nefesini bugün dinlese!

Dünya ölümü düşünse...

O kadar azalır ki gürültüler;

Savaşlar teslim-i silâh eder mi!