*

“Hürriyetin olmadığı yerde, ne olur?” diye sordu. Bilse ki hürriyetin olmadığı yerde her şey olur; insanlık olmaz. Gençliğin, gününden önce solar. Kalbin hüzün dolar. Neye el atsan elinde kalır. Hakikat sırra kadem basar.

*

Her derdin ilâcı hürriyet...

İnsanlığın baş tacı...

İstibdatı sor-ma bana;

Zehirden zehir; acı mı acı...

Hürriyetin geçtiği yerler;

Bayram olur, seyran olur.

Yüzler, çocuk yüzleri gibi...

Hürriyete herkes hayran olur.

Nerde bu hürriyet, annem?

Yenir mi içilir mi?!...

Tanır mıyım yolda görsem, seçilir mi?

Çok mudur işi; gelmez mi bir gün bize?

İnsanı insan yapan diye duydum.

Aydınlıkmış yüzü; güleçmiş.

Adaletmiş bir yanı her yanı baharmış.

Gelse; kötülükler kaçacak yer ararmış.

Bilmem de... gelmeyecek gibi bugünden yarına!

Çocukların yüzü gülmeyecek gibi...

Anneler, babalar düşünceliyse;

Hürriyetin adı okunmuyor gibi...

Kuşlar tedirgin değildir orda.

Bulutlar rüzgârla dertleşir.

Âşıklar gönlünce ağlar orda.

Mevsimlerin adı sanı bellidir.

Hürriyetin rengini soruyorsun;

Aşkın rengine çok yakın...

Çok açık, çok şeffaf, çok saf...

Bu şiir hürriyete apaçık bir ithaf...

*

Ey istibdat, ey zulüm, ey gevezelik... insanlığın yakasından elinizi çeker misiniz!

*

Aydın düşünür, düşündürür, tartışır. Niye yeni, değişik, öteki, farklı, aykırı sözlere, renklere, bestelere bu tahammülsüzlük?! Oğuz Atay da yadırgandı, Mehmed Âkif de... O zaman çıkarsınlar kanunlardan, düşünceyi söyleme hürriyetini. Birinci kötülük istibdat... Daha kötüsü de ilmî istibdat... Kitap böyle söylüyor. Fikret de, Namık Kemal de yüz sene ötesinden istibdattan muzdarip. Kelimeden, kelimesizler korkar. Korkunun hürriyete faydası yok!

*

Yapışmış yakasına ümidin; bırakmıyor. Yolmuş, yokuşmuş, kışmış... Yok; denizler alev alıp tutuşmuş...

Yok; çölmüş, yakarmış, fırtınaymış... Gözleri ümidin gözlerinin içinde... Ha dizi dibinde... ha Çin’de...

Kuşlar kadar hür... yürür ha yürür...

*

İnsansın ve bir tek kimliğin var; o da hürriyet; bunu unutma!

*

Hürriyet varsa; korku yoktur. Korku varsa; hürriyet yoktur.

*

Şu, hürriyet olmasa da olur, gibi yaşamaklar yok mu; hayatı, insanlığı öldürmek bu...

*

Hürriyetten yana olduğumu, yasaklarla işimin olmadığını bilirsiniz de istibdat; kayıtsız şartsız yasaklanmalı...

*

Adalet, hürriyet, insanlık; akıl ve kalp dengesinin tadına doyum olmaz lezzeti olsa gerek...

*

Bana bir hürriyet gibi bak!

Gözlerim bahara dursun!

*

Yoo; seni bilmem; benim aradığım hürriyet... Yordamsızlığı uçsuz bucaksız; kirli, kinli, paslı bir çağ... Bir medeniyet arıyorum. Meselâ İstanbul’un (tarihe karışmış) sükûnetini... Kaybolmuş bestesini insanlığın... Yoo; seni bilmem; anlamadın galiba beni; benim aradığım hürriyet...

*

Dünyanın bir tarafında insan/lık eziliyor ve dünya hiçbir şey olmamış gibi yoluna devam ediyorsa... yok küresellik, yok evrensellik, yok globalizm, yok gelişmişlik... geçelim!

*

Hasta, kabir, hapis ziyaretlerine arada bir gidin. Dönüşte daha bir huzurlu olduğunuzu göreceksiniz. Ferahlayacaksınız. Dünyayı daha iyi tanıyacaksınız. Stres dedikleri buhrandan çıkacaksınız. Hattâ işlerinizin en ortasındayken bile yapın bu önemli işleri. Sağlığın, hayatın, hürriyetin kadrini daha bir anlamak için... Bu üçü elinizdeyse... aman ha, gözünüz gibi bakın bunlara!