Kuddüs... sonsuz temiz olanın isimlerinden bir isimdir. 

Meselâ O’nun bu ismi olmasa; çiçekler bu kadar temiz olmaz, sulardan temizlik akmaz, baharlar mis gibi kokmazdı. 

Bu isim olmasa; pisliğimizde boğulurduk.

Buradan şuraya geliyorum.

Kudüs’ün “Kudüs” kalmasını istiyorsak; önce biz “Kudüs/temiz/pîr ü pâk” olacağız

*

Yalan bir pislik mi; pislik... 

İnsanla yalan yan yana gezer mi; gezmez. 

Bunu dilimize değdirmeyeceğiz. 

İnsan insanı ezer mi; ezmez. 

O zaman müşfik olacağız. Ya da adımızı değişeceğiz.

İnsan, alın teri dökmediğine el atar mı; atmaz. 

Elimizde haram şeyler varsa; onları yerine teslim edeceğiz. 

İçimiz başka dışımız başka ise; atıp tutmalar bir işe yaramaz. İçimiz neyse dışımız da odur.

*

İstanbul’a geldiğim yıllarda İstanbul daha çok İstanbul’du. 

Eşyalarıma da vefalı olduğumdan mıdır, nedir; onlardan ayrılmak da bir vefasızlık gibi gelir bana. 

İstanbul’daki bu kimlik değişikliği ya da kayması beni derinden yaralıyor. 

Ben de seviyorum yeni eşyalar kullanmayı. 

Eşyanın yenisi; dostun eskisi... tamam... 

Ancak İstanbul, eşya değil; dost, arkadaş, yâren yani her dem muhabbetlik bir şehirdevlet/devletşehir...

*

Dosta bu yapılanlar -hele de “dostları” tarafından- kesinlikle reva değil...

*

İstanbul beyfendi bir şehirdir. Sulhun ve sükûnetin mekân tuttuğu birkaç şehirden biridir. Sembol şehirlerin içindedir. ..ve gazabından çekinin derim. 

*

Vinç girmemesi gereken şehirleri sayayım mı: 

Mekke-i Mükerreme...

Medine-i Münevvere... 

Kudüs-i Şerif...

Aziz İstanbul...

Barla-ı Nuriye...

Buraya Yeşili çokça soldurulan Yeşil Bursa’yı da katmam gerekiyor. (Cennet burası... Cennet Bursa’ya dönmüş diye rivayet edilir ya...)

*

Kudüs’ün başına gelenler bir kıyamet senaryosu gibi... de... el bebek gül bebek gözümüz gibi bakmamız gereken şehirler de orta yerde...

Kâbe-i Muazzama’nın hemen yanı dibindeki şeddâdî betonazmanlar ne olacak?! Bu da bir saldırı... Koca çölde yer mi kalmadı! Medine-i Münevvere’nin hurmalıkları da betona bürünüyormuş. Para her şeyin önüne geçiyorsa; zaten batmışız yani zarardayız demektir

*

Kudüs... üzme bizi.

Ne desem; bilmem ki!

Şaşkın ve perişanız...

Anla bizi; Kudüs!

Belki adam oluruz!

Yaşamayı hatırlarız belki!

Taşları yerine koruz.

Şimdilik derin bir uykuyuz...

Dilimizde dilimiz yok...

Sofralarımız cimri...

Dünyanın cazibesi, ah!

Kudüs; sen orda mıydın!

Miraç... yol denince...

Yolculuk denince işte bu!

Miraç... başımızda sonsuz taç...

Kudüs... biz kalbimizden uzaklara düştük!

Ümitsiz değilim Kudüs; kardeşlerimi bekliyorum.

Üslubumuz insan olunca çalarız kapını.

Boşuna değil bu hâl biliyorum; diyemediklerim var.

Bekle; Şefkat Saltanatı’nı kuralım da gör bizi!