Gevezelerin sustuğu...

Hukukun üstün olduğu...

Zalimlerin dik başlı gezemediği...

Halkın başının dik olduğu...

Sermayenin üç beş elde birikmediği...

Okullarında kalbe din;

Akıllara fen verildiği...

Telâşsız insanlar topluluğu...

Vergilerin âdil olduğu...

Zalimlerin solduğu...

Kuşların konacak dal bulduğu...

Ağaçların, kedilerin düşünüldüğü...

Yüzlerin tebessüm ettiği...

“Ben yaptım oldu!”ların olmadığı...

Binaların hayallerimizi aşmadığı...

Fırınlarda mis gibi ekmekler...

Boşaltılmamış köyler...

Cehaletin kaçacak yer aradığı...

Yalancıların itibar görmediği...

Fikirlerin suç sayılmadığı...

Karnı tok, sırtı pek...

Aklını başında, kalbi yetinde...

İnsanlığı hep üstünde....

İyisinden bir Cumhuriyet istiyorum.

İyisinden bir Cumhuriyet istiyorum.

Ücretli, ücretsiz kölelik; bitsin istiyorum.

Tören tezgâh olmasın, istiyorum.

Bal kavanozu sıkı sıkıya kapalı...

Sanallık, yalanlık bitsin istiyorum.

Çok şey mi istiyorum?

Karışmayın, karışmayın, karışmayın istiyorum.

Her şey kalsın öyle.

Zaten her şey yerli yerinde...

Hırslarını dizginle!

Bulutlara dokunamıyorsunuz iyi ki...

Kirleniyor; baktığınız her yer.

Dokunduğunuz hastalanıyor, ölüyor hatta.

Kurtları, kuşları yerinden ettiniz;

N’ettiniz dünyayı böyle.

Harç bitti; yapı paydos!

Kalan ağaçları seyredelim,

Kuşların hürriyetine gidelim.

Çaylar demlensin, yüzler gülsün.

Renk renk köy sofraları kurulsun.

Yirmi Üçüncü Söz’ü açsın dünya.

Bu aynada kendimizi görelim.

Heey, yordunuz be!

Herkes evine!

Dünya doldu taştı gayrı.

Son Zamanlar İskelesi yazıyor rotada.

***

Not:

Cumhuriyetin hakikisi ile karşılaştığımızda törene/merasime gerek kalmayacak, çünkü Cumhuriyetin kendisi şenlik... Ne zaman mı gelir, essah Cumhuriyet? Cumhurun/halkın niyetine, diyetine, isteğine; “Cumhuriyet iştahı”na bağlı...