O haber, bu tantana; yaşamayı unutturuyorlar adama. 

*

Şunun şurasında misafirliğimin farkında olmak gibi bir işim var. Burası, bugün var; yarın yok... 

*

Gökyüzüne bakmak, çiçekleri okşamak, hayatı koklamak, her dem kendimi yoklamak istiyorum; aman Allah’ım... Sen misin “Esma” okumak isteyen... 

Sen misin insanlığını yaşamak için çaba gösteren... aklını, kalbini çekiştirip duruyorlar. 

*

Bakın; bu işler biteceğe benzemiyor. Kendinize bir dünya kurun. 

Kendi hayatını hiçe sayıp yaşamayı unutan ve unutturan gevezelerden, zaman çalıcılardan, “klâsik” haberlerden, ahkâm kesicilerden, hayatı karartanlardan, tek, dünyaya çalışanlardan, çok bilmişlerden, enaniyet küplerinden, her dönem karşınıza çıkan tiplerden, neyse işte den, den, denlerden yani bu tuzaklardan uzak durun. 

*

Bu hayat emanet... Tek seferlik... Öyle şakaya, “faka basmaya,” her söze kulak asmaya gelmez. 

*

Sahi, biz bu dünyaya niye gönderildik? 

Bu paha biçilmez varlığımızı abuk sabuk zamanlarda, mekânlarda öldürelim diye mi! 

*

Çok zaman uğramadan hayata...

Nefeslerimizi bile “alamadan!”

Yaşamadan yani... Öteki vakitlere uğruyoruz;

O taptaze vakitlere: “Ne hoş geldin, ne güle güle!”

Şu telâşelerini bir kenara koy da... gel, hele!

Yaşasak biraz, ha; nereye böyle; koşa koşa?!...

Telâşeler erteliyor hayatı.

*

Gitmesem de olur yerlerden bana ne;

Geveze derler adımlarıma.

Gözlerim; “geveze” olacaksın diye korkuyorum.

Gel-geç şeylerde işin ne!

Aman kalbim aman; gevezeye çıkmasın adın!

*

Yaşamak... Diye... Bir şey var... Unutturmayın bize!

Nasıl olsa öleceğiz;

Bombalara, silâhlara alışın, demeyin bize.

Güllere, kuşlara alışalım. 

Gökyüzüne bakalım; keyfince.

Yıldızlara, aya şiirler söyleyelim.

*

Bir rüya görmek istiyorum; mazlûmların, masumların zulme uğramadığı... Bir rüya görmek istiyorum; gelir dağılımının dengeli olduğu... Bir rüya görmek istiyorum; hürriyet rüzgârının her yerde estiği...

*

Konuşuyordu. Gel gör ki... anlamıyordum! Karşımda “yabancı” biri vardı. Fırtınalı bir okyanustaydım. Tutunacak bir yer arıyordum. Anladı; tebessüm etti. Kelimelerin yok; boğulacaksın, dedi. Diplomalarımı gösterdim; acı bir tebessümle baktı bana. “Yabancı” sustu.

*

Yaşamak diye bir şey... Yaşamak diye her şey...

*

Yaşamak doymak değil

Duymak...

*

Yaşama sevincine düşmanlar; görmezler papatyanın çocuk sevincini.

Yaşamak nedir; bilmez onlar; ölümle pek konuşmazlar.

Kuş seslerine sağırdır onlar; saadet fotoğraflarına kördür.

Kabalık biriktirirler durmadan.

Onları görme; kısmetin kesilir. Sofrasına oturma onların. Görünüşlerine aldanmayasın;

Sözlükleri yalan doludur. Unuttukları bir tek yaşamaktır!

*

Ne yapıyorsun, diyorlar.

Ne yapılabilirse onu yapıyorum:

Paranın sayıldığı;

Kelimelerin sayılmadığı bir çağda;

Kelimeleri saymaya çalışıyorum.

*

Eğil de kulak ver kendi kalbine;

İçinde besteler beste üstüne...

*

Zamanlar dantel dantel... Mekânlar hep yeni adres... Bir gayret bir heyecan... Sen... sen nerdesin?!...

*

Ve ne güzel yaşamak...

*

Son nefesi vermeden... her nefesimizin sonsuz hazine olduğunu bilelim temennisiyle... 

*

Bu yazdıklarıma uymaya önce ve bizzat her ân uymaya ben, kendim o kadar muhtacım ki... 

*

Sonsuz güzelliklere yönelmem için duâlarınızı bekliyorum; lütfen!