Çocukların başının okşanmasının güzelliğini anlatmıştır yetimler sultanı Efendimiz (asm). Bizler de çocukken başımız okşandığında, tatlı sözler duyduğumuzda, yüzümüze tebessüm edildiğinde şımarmışızdır, havalara uçmuşuzdur, mutlu olmuşuzdur. Anne baba olanlar evlâtlarından da bunu gözlemlemiştir. Yakın bir zamanda iki okula gerçekleştirdiğim ziyaretler bende güzel hisler uyandırdı. Beni etkiledi, unuttuğum bir şeyleri hatırlattı. Gittiğim orta okulda gözleri parlayan, gülen sevimli çiçekler gördüm. Faaliyette hadisler okudular, salâvatlara eşlik ettiler. Sorulara cevap verdiler. İşte dedim, işte bunlar geleceklerini kurtaracak, mutlu nesil olacaklar. İkinci gittiğim okul ilkokul idi. İkinci sınıf öğrencileri beni sevgiyle karşıladılar. Hepsi tertemiz, masum birer melektiler. Gözüm mavi gözlü çok güzel bir kız çocuğuna ilişti. Yanındaki arkadaşına arada bana bakarak bir şeyler söylüyor, benim gördüğümü fark edince tebessüm ediyordu. Yanına gidip saçını okşadım, tokalarını beğendiğimi söyleyip “Ben seni çok sevdim” dedim. “Ben de seni çok sevdim” dedi. Biraz sohbet edip yanından ayrıldım. Diğer çocuklarla sohbet ettik, yaptıkları resimleri konuştuk. O sırada o mavi gözlü kız çocuğu yanıma gelip çizmiş olduğu resmi gösterdi. Sayfanın ortasında büyük bir kalp ve etrafında çiçekler vardı. 

“Bu kalp kimin? “

“Bu kalp senin” dedi bana.

Gözlerim doldu. Kalbimin kapısı aralandı. Beni oraya gönderen bir şeyler anlatıyordu bana.

Birkaç dakikalık sohbet, güleryüz, kalbi bir sevgi, ilgi çocukların dünyasında güzelliklere kapı aralıyordu. Çocuklar dünyamızı temizleyen bir nehir gibi. Kalbimizi yumuşatan aydınlık. O küçük sevgi çiçeklerine ne kadar sevgi, şefkat gösterir onları eğitirsek o kadar mutlu, sağlıklı, başarılı ve hayırlı bireyler olurlar. Onların dünyasına inmeyi, onlarla kaliteli zaman geçirmeyi, sırma saçlarını okşamayı ve pamuk ellerini öpmeyi bilelim yeter. 

Mis kokulu cennet çiçeklerine sevgi dolu, başarılı, hayırlı yıllar ve Rabbimizin razı olduğu kullardan olmalarını diliyorum.

Sizi seviyoruz çocuklar!