Birçok aile çocuğunun bilgisayar karşısında ne yaptığından ve kimlerle görüştüğünden bile habersiz kalıyor. Ya bununla hiç ilgilenmiyor, çünkü çocuğun oyalanması ve kendisini rahatsız etmemesi anne babanın kolayına geliyor. Ya da çocuğa sebebi anlatılmadan, kendisini nasıl koruyacağı öğretilmeden tamamen yasaklamalar konuluyor.
Çocuklar gittikçe yalnızlaşıyor. Kendi dünyalarında sanal arkadaşlıklar kurup, sanal sohbetler ediyorlar. Sanal oyunlar oynayıp, dışarı çıkmak gereği bile duymuyorlar. Hareket etmeye, hele spor yapmaya hiç mecalleri yok. Bizden daha yorgun, bizden daha tahammülsüz ve sabırsızlar. Biraz ayakta dursalar yoruluyorlar. Çünkü doyasıya koşmadan, hoplayıp, zıplamadan, düşüp kalkmadan büyüyorlar. Adeta bilgisayar karşısında otururken büyüdüklerini bile fark edemiyorlar.
Okul öncesi yaşlarda bilgisayar kullanmayı öğrenen çocuklar aileler tarafından destekleniyor. Bu küçük yaşta bilgisayarı öğrenmiş olması onları gururlandırıyor. En önemlisi de evde dağıtan ve koşturan bir çocuk yerine, yerinden kalkmayan, oyuncaklarını dağıtmayan bir çocuk daha avantajlı geliyor. Onunla oynamak yerine kendi kendine oyalansın istiyoruz. Çocuğun dünyası ayrı bir odada şekillenirken, anne ve babanın hayatı diğer odada yaşanıyor. Birlikte vakit geçirmeden, oyun oynamadan, boğuşmadan, güreşmeden, atçılık oynamadan diğer odada bilgisayar karşısında geçen bir çocukluk...
Peki çocuklarımızı bilgisayarın olumsuz etkilerinden korumak için neler yapabiliriz, nasıl tedbirler alabiliriz?
Öncelikle bilgisayarla kendi ilişkimizi gözden geçirmemiz gerekecek... Akşamları işten gelen anne baba evde bilgisayar karşısında bütün vaktini geçiriyorsa, çocuklarıyla oynamak ve onları sevmek yerine ellerini tuşlardan, gözlerini ekrandan ayıramıyorsa, çocuklarına koyacağı bilgisayar yasağının hiçbir anlamı olmayacaktır.
Çocuklar söyleneni değil, gördüklerini ve seyrettiklerini taklit ederler, gördükleri davranışları kopyalar ve tekrar ederler. Kendi alışkanlıklarımız konusunda tekrar düşünmek ve çocuklarımız adına kalıcı değişiklikler yapmak zorundayız.
Onları bilgisayar ve internetin zararlı etkilerinden korumak için bir diğer tedbir ise, odalarına bilgisayar koymamaktır. Evdeki bilgisayar herkesin ortak kullanım alanında olmalıdır. Bu şekilde çocuğu ve genci korumak bir nebze daha kolay olacaktır. Kendi odasında hangi sitelere girdiğini ve kimlerle görüştüğünü kontrol etmeniz zorken, evin ortak kullanım alanında bunu takip etmek daha kolaydır.
Ayrıca çocuğu bilgisayarı nasıl kullanacağı konusunda da bilgilendirmek gerekir. Özellikle de sanal ortamda tanımadığı kişilerle konuşmanın, dışarıda yabancılarla konuşmaktan farklı olmadığı vurgulanmalıdır. Kendisine ve ailesine ait özel bilgileri bilgisayar ortamında kullanmaması ve bunun neden sakıncalı olduğu anlatılmalıdır. Çünkü çocuklar bir davranışın altında farklı niyetler olabileceğini kestirebilecek deneyime sahip olmadıkları için, bu durum onların kandırılma ve istismar edilme ihtimalini de arttırmaktadır.
Bununla birlikte asıl alınması gereken tedbir ise, çocuğu bilgisayar karşısında vakit harcayacak kadar boş bırakmamaktır. Ona yetenekleri doğrultusunda beceriler kazandıracak ortamlar hazırlamalıyız. Müziğe yeteneği olan bir çocuğa bir enstrüman çalması konusunda fırsatlar oluşturabiliriz. Resim yeteneği olan bir çocuğa gerekli boya ve malzemeler sağlanıp, evde küçük ressama ait bir köşe hazırlayıp, resim yapmaya teşvik edebiliriz. Ayrıca bir sporla ilgilenmesi, düzenli olarak bu sporla uğraşması sağlanabilir. Evde birlikte yaşına uygun oyunlar oynamak, birlikte yürüyüşe çıkmak, sohbet etmek, arkadaşlarıyla buluşması için evde ortam hazırlamak da çocuğu bilgisayardan tamamen korumasa bile büyük oranda uzaklaştıracaktır. Meşgul olan, boşta kalmayan çocuklar ruh sağlığı açısından daha avatajlı olacaklardır.