Hani çok sevdiğimiz; canımız, ciğerimiz kadar kıymetli arkadaşlarımız vardır. Her zaman yanımızda olmasını istediğimiz arkadaşlarımızdan söz ediyorum.
Onların dünyasında, kızmak, darılmak, alınmak yoktur. Hatta kızıp azarlasanız, alıp bir köşeye atsanız dahi, yine size gülerek bakarlar, kucak açarlar. Sizi içlerine, kollarının arasına almak isterler. İşte bu denli kıymetli dostlarımızı, arkadaşlarımızı nasıl unutabiliriz ki…
Gelin bu dostlarımızı hatırlayalım. Onları ziyaret edelim. Onlar gelmese de biz onlara gidelim. Tanışalım onlarla kaynaşalım. En azından dokunalım onlara, onlarla iletişim kuralım onların bilgi ve ilim dolu dünyalarına bir kapı arayalım. Onlar hayatı anlatsınlar bizlere. Bizlerde hayattan zevk alalım. Başarının basamaklarını anlatsınlar bizlere, bilgi bahçesi kitaplarla, onları okuyarak bahtiyar olalım. Sıkıldığımız zaman hikâye anlatsınlar bize bizde yaşanan hadiselerden ibret alalım, güzel kitaplardan bize şiir okusunlar sevgiden aşktan, kahramanlıktan yana; sevinelim, coşalım toplumları coşturalım. Gidip görmediğimiz yerleri tanıtsınlar, bize dünyayı gezdirsinler. En güzel arkadaş, en sadık dost olan bilgi bahçesi kitaplardan söz etmekteyim. Bilimin bilgi dünyasına açılan bilgi yuvası kitaplardır. Kitapların toplandığı yerler olan kütüphaneler bilgi kapılarının açıldığı değerli dünyalardır. İşte bu bilgi dünyasına giden yollar, ilim bahçesi olan güzel kitapların sayfalarından geçer.
Bilmek, öğrenmek ve öğretmek ne kadar güzel duygulardır. Nasıl ki meyveli ağaç dallarını yere eğerse, bilgili kişiler de vakar sahibi, mütevazi, sevgi dolu, hayat dolu insanlar olduğundan dolayı, başlarını yere eğerler. Onlardan hiç kimseye zarar gelmez; hatta onlar herkese iyilik yapmaya çalışırlar. Üstad Hazretleri, “Ey kendini insan bilen insan, kendini oku, Yoksa hayvan ve camit bir mahlûk olmak ihtimali vardır” diye bizleri uyarmaktadır. İnsan, önce kendini bilmelidir. Kendini bilen insan, Rabbini de bilir. Büyük Yaratıcıyı, bilmek de ilimden geçer ilim ise, kütüphanelerden ve tesirli kitaplardan öğrenilir. Bu bağlamda kitaplar kültürel ve sosyal gelişmelerin yansımalarıdır. Yeter ki biz onlara kapımızı Bizim büyük medeniyet kültürümüzde kitapların ve kütüphanelerin çok önemli bir yeri vardır. Matbaa bizde Lâle Devri’nde 1726 yılında İbrahim Müteferrika tarafından kurulmuştur. Bugün ülkemizin her ilinde ve bütün ilçelerinde kültür yuvası olan: Halk Kütüphaneleri kurulmuştur. Bu kütüphanelerin dışında çocuk kütüphaneleri ve gezici kütüphanelerimiz vardır. Kafamızın bir köşesinde bilgi bahçesi olan kütüphanelere özenle yer ayıralım.
Ülkemizde TBMM Kütüphanesi, Beyazıt Devlet Kütüphanesi, Süleymaniye Kütüphanesi, İstanbul Üniversitesi Merkez Kütüphanesi, bütün illerde Kültür Bakanlığına bağlı İl Halk Kütüphaneleri ve ilçelerin hepsinde ve çoğu beldelerimizde Halk Kütüphaneleri mevcuttur. Ortalama olarak ülke çapında 2000’e yakın kütüphane vardır. Mühim olan kütüphane sayısının çok olması değil, kütüphanelerden faydalanan kişilerin fazla olmasıdır. Bu sebeple Türkiye’deki kütüphanelerimiz kaliteli olması, okuyucu sayısının çok olması, bilgi bahçesi kitapların öneminin medyada ve diğer kurumlarda büyük bir gayretle tanıtılması önem arz etmektedir. İnsanların kitapla tanışması, kültürlerinin artması daha saygın ve mutlu hayat tarzları olması için, sürekli olarak kitap okumalıyız. Hayatı en iyi şekilde değerlendirip dolu, dolu yaşamak istiyorsak; bilgi kaynağı kitapların bilgi yüklü dünyasına bir yol kurmalıyız.