Üstad Bediüzzaman, “Eğer, Risâle-i Nur’u tenkit fikriyle tetkik eden adliye memurları îmanlarını onunla kuvvetlendirip veya kurtarsalar, sonra beni îdam ile mahkûm etseler, şâhit olunuz, ben hakkımı onlara helâl ediyorum. Çünkü, biz hizmetkârız; Risâle-i Nur’un vazifesi, îmânı kuvvetlendirip kurtarmaktır. Dost ve düşmanı tefrik etmeyerek, hizmet-i îmâniyeyi, hiçbir tarafgirlik girmeyerek yapmaya mükellefiz” diyor.
Dost ve düşmanı tefrik etmeyerek, hizmet-i imaniyeyi hiçbir tarafgirliğe alet etmeden yapmakla mükellefiz.
Hakikaten, imana hizmette dost ve düşman farketmez. Bu hizmete herkes muhtaçtır. Bütün siyasetlerin fevkinde bir hizmettir. Bu bağlamda inananların, iman hizmetine iyi sarılıp, siyasetin üstünde, sırf Allah için, milletimizin selameti namına, biçarelerin imanlarnı kurtarmaya çalışmaları elzemdir. Dine hizmet, dünya hayatına basamak yapılamaz. Bu hasta ve gaddar çağın bela ve vebası ve zulmü çok tehlikeli. Bu vebadan kurtulmak için, yine Kur’ân ve iman hizmetine büyük bir ihtiyaç duyulmakta olup, hiçbir siyasi ayırım yapmadan imana hizmet etmeliyiz.
Dine hizmet, İmana hizmet, insanlığa hizmettir.
Evet, imana hizmet en büyük bir gaye olmalı, en güzel bir meşgale olmalı. Bu güzelim hizmetin, meyveleri, faydaları pek çoktur. Çağımızda insanlık büyük bir mânevi buhran geçirmektedir. Bu buhranlardan, bu sıkıntılardan kurtulmak zordur. Fakat rahat, zahmette olduğundan, zahmete katlanmak, çalışmak elzemdir. Dava adamı, zora taliptir. Zoru başaran, imana çalışan insanlara selam olsun. İman hakikatleri, birer elmas hükmünde olduğu halde, siyaset ile alûde olsak, elimizdeki o elmaslar birileri tarafından, “Acaba taraftar kazanmak için, bir siyaset propagandası olabilir mi” şeklinde anlaşılabilr. O elmaslara adi şişeler nazarıyla bakabilirler.
O halde ben o siyasete temas etmekle o elmaslara zulmederim. Kıymetlerini tenzil ederim, diyen Büyük Müceddid Bediüzzaman’a kulak vermeyen nadanlara yazık. Elbete imana ve İslam’a hizmet en güzel faaliyetlerdendir.